Jan Antoni de Potoczki

Jan Antoni de Potoczki, także Jan Potoczki Ritter von Pottock^[1] (ur. 27 grudnia 1759 w Basfalov^[2], Siedmiogród, zm. 16 maja 1832 w Przemyślu^[3]) – biskup przemyski (1825-1832)^[4][2][5], rektor Uniwersytetu Lwowskiego (1792-1793), kawaler Orderu Cesarza Leopolda.

Jan Antoni de Potoczki

Kraj działania	Królestwo Galicji i Lodomerii
Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1759 Basfalov
Data i miejsce śmierci	16 maja 1832 Przemyśl
Miejsce pochówku	Przemyśl
Biskup przemyski
Okres sprawowania	1825-1832
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	9 lipca 1786
Prezbiterat	12 sierpnia 1786
Nominacja biskupia	19 grudnia 1825
Sakra biskupia	12 marca 1826
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 marca 1826
Konsekrator	Andrzej Alojzy Ankwicz
Współkonsekratorzy	Michał Lewicki

Pochodził z rodziny ormiańskiej. W latach 1787–1796 wykładowca Teologii Pastoralnej na Uniwersytecie Lwowskim. Przed nominacją biskupią był proboszczem w Żydaczewie i kanonikiem honorowym we Lwowie^[2]. W 1828 zbudował w katedrze przemyskiej murowane przedsionki w miejsce starych, drewnianych.

W 1820 (10 VII) roku otrzymał nobilitację galicyjską wraz z herbem własnym (tarcza czwórdzielna w krzyż. W polu I i IV czerwonym na murawie zielonej baransrebrny z podniesioną przednią nogą zwrócony do środka tarczy, w polu II i III błękitnym chorągiew czerwona z krzyżem złotym na drzewcu w skos. W klejnocie I połubaran srebrny, w II chorągiew błękitna z krzyżem złotym w słup. Labry I czerwone podbite srebrem, II błękitne srebrem^[6][2][4][7].

Trumnę z jego szczątkami odnaleziono w roku 2011 w trakcie odbudowy i adaptacji lochów przemyskiej archikatedry^[8].