Jan Jaworski (sinolog)

Jan Godzimir Jaworski, ps. „Długosz” (ur. 31 października 1903^[1] w Sannikach koło Gostynina, zm. 19 lutego 1945 w Stargardzie Szczecińskim) – kierownik referatu Dalekiego Wschodu wydziału wschodniego Sekcji Politycznej Departamentu Spraw Zagranicznych Delegatury Rządu na Kraj^[2], sinolog, japonista, historyk.

Jan Godzimir Jaworski

Data i miejsce urodzenia	31 października 1903 Sanniki
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1945 Stargard
Zawód, zajęcie	sinolog, japonista, historyk
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski

Życiorys

Był synem Michała, urzędnika cukrowni w Sannikach, i Stefanii z Sobockich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim oraz sinologię i japonistykę w Paryżu^[1]. Habilitował się na UW w 1930, w 1936 uzyskał profesurę nadzwyczajną jako pierwszy profesor sinologii w Polsce. Wykładał na UW i w Instytucie Wschodnim w Warszawie, specjalizował się w buddologii.

15 stycznia 1932 został zatrudniony jako pracownik kontraktowy w Wydziale Prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych na stanowisku kierownika referatu naukowego^[3]. W latach 1934–1936 był pracownikiem konsulatu RP w Harbinie. Uczestniczył w walkach w czasie kampanii wrześniowej, a podczas okupacji działał w konspiracji. Walczył w powstaniu warszawskim. Po powstaniu przebywał w obozie i szpitalu w Hammerstein, zginął w transporcie ewakuacyjnym, zbombardowanym przez lotnictwo alianckie na dworcu w Stargardzie.

Opublikował m.in.: Historię Chin i Historię Japonii (w: Wielka historia powszechna, t. 1 1935); Gospodarcze podłoże konfliktu chińsko-japońskiego (1932).