Jan Jerzy Plersch

Jan Jerzy Plersch (ur. 1704 lub 1705, zm. 1 stycznia 1774 w Warszawie) – działający w Polsce rzeźbiarz niemieckiego pochodzenia, jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy warszawskich.

Jan Jerzy Plersch

Data urodzenia	1704 lub 1705
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1774 Warszawa
Dziedzina sztuki	rzeźba
Epoka	rokoko

Ambona w kościele SS. Wizytek w Warszawie

symboliczny nagrobek wojewody Jana Tarły

portalowy nagrobek wojewody Jana Tarły po scaleniu i konserwacji w 2010

nagrobek wojewody Jana Tarły 1945-2010

nagrobek wojewody Jana Tarły, stan przed 1939, złożony przez Faustyna Cenglera

Stylistyka jego rzeźb nawiązuje w pewnym stopniu do tzw. szkoły lwowskiej w rzeźbie oraz praskiej^[1]. Początki jego działalności w Warszawie przypadają na lata 20. XVIII wieku^[1]. Portalowy nagrobek symboliczny wojewody Jana Tarły wykonany dla kościoła o.o. pijarów obecnie w kościele Matki Bożej Łaskawej o.o. jezuitów w Warszawie (zniszczony w czasie II wojny światowej, scalony i zrekonstruowany w 2010) jest porównywalny do najlepszych osiągnięć rzeźby europejskiej XVIII wieku i to zarówno pod względem treści, jak i wykonania.

Osobny artykuł: portalowy kenotaf wojewody Jana Tarły.

Inne ważne dzieła to grupa Zaślubin Marii w kościele Karmelitów w Warszawie, a także ambona i rzeźby z górnej kondygnacji fasady kościoła Wizytek w Warszawie, odnowione w roku 2009: Elżbiety i Maryi ze sceny Nawiedzenia oraz świętych Józefa, Joachima, Anny i Zachariasza.

W 1729 na zlecenie Zofii Denhoffowej z Sieniawskich wykonał posąg św. Jana Nepomucena w Warszawie^[2]. Wykonywał też sztukaterie w kościele św. Krzyża w Wołczynie^[3].

Jego żoną była Marianna Magdalena z Fontanów, córka Józefa (II) Fontany^[4]. Jego syn Jan Bogumił Plersch był portrecistą i dekoratorem wnętrz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. Synem Jana Jerzego Plerscha był kanonik wolborski Teodor Plersch^[5].