Jan Mioduszewski

Jan Ostoja-Mioduszewski herbu Ostoja (1831-1910) – polski artysta malarz, absolwent Akademii Petersburskiej, uczestnik i laureat Wystawy Światowej w 1867 r. w Paryżu.

Jan Ostoja-Mioduszewski

Data urodzenia	1831
Data śmierci	1910
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu
Dziedzina sztuki	malarstwo

Życiorys

Jan Ostoja-Mioduszewski studiował na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu a następnie we Francji^[1]. Mieszkał i pracował w Paryżu. W roku 1904 zorganizował wystawę indywidualną w Petersburgu. W 1906 roku wziął udział w Salonie Paryskim. Prezentował swoje prace na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Był nagradzany i wyróżniany - otrzymał m.in. medal i dyplom na Wystawie Światowej w 1867 roku w Paryżu. Prace Miduszewskiego znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzeach. Spośród najbardziej znanych jego obrazów Encyklopedia Orgelbranda wymienia Krakowiaka i Powódź^[2]. Twórczość Mioduszewskiego jest ceniona głównie w Rosji, gdzie obraz Caryca Katarzyna czytająca list jest eksponowany w Galerii Tretiakowskiej^[3].

• 
  Portret kardynała Jana Puzyny
• 
  Portret Franciszka Duchińskiego
• 
  Portret Bohdana Zalewskiego
• 
  Caryca Katarzyna czytająca list - obraz Mioduszewskiego z 1861 roku

Zobacz też

• Ród Ostojów (Mościców)
• Ostoja (herb szlachecki)
• Miodusy Wielkie