Jan Nepomucen Janowski

Jan Nepomucen Janowski^[a] (ur. 17 maja 1803 w Wygodzie k. Konopisk^[3], zm. 5 lutego 1888 w Juvisy-sur-Orge^[4], we Francji) – polski publicysta i działacz polityczny^[5][6], wolnomularz^[7].

Jan Nepomucen Janowski

Data i miejsce urodzenia	17 maja 1803 Wygoda koło Konopisk
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1888 Juvisy-sur-Orge
Zawód, zajęcie	publicysta
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński

W swych poglądach za najgroźniejszego wroga narodu uważał arystokrację, a w swych pracach konsekwentnie zwalczał jej polityczno-społeczne koncepcje.

Życiorys

Urodził się jako syn chłopa Jana Janowskiego i Małgorzaty Trzepizur^[3]. W latach 1822–1823 studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, później prawo na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1827 został magistrem prawa cywilnego i kanonicznego.

Następnie pracował w sądownictwie, skarbowości i Bibliotece Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1831 urzędował w Komisji rządowej przychodów i skarbu. Na emigracji był sekretarzem i wiceprezesem Towarzystwa Patriotycznego, należał do założycieli Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Pisał artykuły do „Kuriera Polskiego”, „Nowej Polski” i „Demokraty Polskiego”.

Jakiś czas redagował „Gazetę Polską”. Napisał wiele artykułów, z których najważniejsze to „Margrabia Aleksander Wielopolski” (Paryż, 1861)^[8], „O początku demokracji polskiej...” (Paryż, 1862), „Les derniers moments de la révolution de Pologne en 1831...” (Paryż, 1833). Wydał „Krótki katechizm polityczny”^[9].

Od 1835 współwydawca i redaktor „Przeglądu Dziejów Polski”. Od 1876 r. do śmierci tworzył Notatki autobiograficzne 1803–1853, które uważane są za cenne źródło dotyczące Towarzystwa Demokratycznego Polskiego^[5].

Został pochowany na starym cmentarzu w Juvisy-sur-Orge^[10].

Zobacz też

Wykaz literatury uzupełniającej: Jan Nepomucen Janowski.

Uwagi

1. Spotykana jest literówka w jego nazwisku: „Jankowski”^[1][2].