Jan Rode

Syn Bogumiła, pomocnika naczelnika powiatu rawskiego, później urzędnika Suwalskiego Urzędu Gubernialnego, i Wiktorii z Romanowskich. Uczęszczał do gimnazjum w Płocku i w Suwałkach. Studia medyczne ukończył w 1870 w Szkole Głównej w Warszawie, staż związany ze specjalizacją lekarską odbył we Francji. Podczas wojny francusko-pruskiej pracował w placówkach medycznych Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Po wojnie powrócił do kraju i osiedlił się w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie założył rodzinę. Jako lekarz dobrze poznał sytuację mieszkańców ze wszystkich warstw społecznych, którą opisał w pracach o tematyce medycznej i historycznej związanej z Tomaszowem. Szybko dał się poznać jako znakomity organizator i zaangażowany działacz społeczny, patriotyczny i niepodległościowy. W tajemnicy przed zaborcą planował repolonizację szkolnictwa; dzięki niemu powstała pierwsza szkoła średnia w Tomaszowie – obecne I Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego. W 1905 zwieńczeniem jego starań było rozpoczęcie nauczania w języku polskim; w tym samym roku zorganizował i poprowadził Koło Macierzy Polskiej. Za współpracę z Naczelnym Komitetem Narodowym i poparcie Józefa Piłsudskiego zapłacił kilkukrotnym aresztowaniem. Intensywny tryb życia, represje ze strony zaborcy i brutalne śledztwa sprawiły, że zmarł w wieku 66 lat^[1]. Został pochowany na cmentarzu katolickim w Tomaszowie Mazowieckim w grobowcu rodziny Chociszewskich wraz z teściami i z żoną Marią Eustachią z Chociszewskich (1855-1912). Dzieci nie pozostawił.

W dowód uznania i pamięci imieniem Jana Serafina Rodego nazwano tomaszowski park, na którym w 1930 stanął jego pomnik^[2].

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on