Jan Siuzdak

Jan Siuzdak (ur. 17 lipca 1898 w Hucisku, zm. 18 listopada^[1] 1942 na Zamku Hartheim) – polski prezbiter katolicki, krzewiciel oświaty i rozwoju gospodarczego wsi leżących na terenie gminy Wołkowyja (obecnej gmina Solina), Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik^[2][3].

Jan Siuzdak

Sługa Boży prezbiter
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1898 Hucisko
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1942 Zamek Hartheim
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1926

Życiorys

Pochodził z wielodzietnej rodziny zamieszkałej w Hucisku^[2]. Był synem Jakuba i Anny^[4]. Ukończył szkołę podstawową w Łańcucie i gimnazjum w Rzeszowie^[5], a następnie odbył służbę wojskową w Wojsku Polskim^[2]. Studia podjął wstępując do seminarium duchownego^[2]. Ukończywszy Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu w 1926 przyjął sakrament święceń kapłańskich^[2]. W 1931 skierowany został do administrowania parafią w Wołkowyi, której został proboszczem^[2]. Realizował powołanie inicjując działania aktywizujące środowisko pobliskich wiosek dekanatu Solina^[2]. Był inicjatorem budowy lokalnych dróg i szkół, organizatorem kwest na rzecz ich wyposażenia, a także zgodnie z głoszoną zasadą:

„Trzeba nieść pomoc każdemu choremu człowiekowi, czy jest Żydem, czy Ukraińcem, czy Polakiem, bo to jest człowiek.”

pomagał bezdomnym i chorym^[2]. Organizował dożywianie i kolonie dla dzieci ucząc odpowiedzialności za dobro wspólne, poszanowania drugiego człowieka i patriotyzmu^[2]. Podczas swojej posługi współpracował ze starostą leskim dr. Romanem Gąsiorowskim^[6].

W czasie okupacji niemieckiej zaangażowanie w działalność dobroczynną i społeczną doprowadziło w kwietniu 1940 do aresztowania Jana Siuzdaka^[2]. Więziony był w Baligrodzie, od 3 kwietnia do 20 czerwca 1940 w więzieniu w Sanoku^[4], a następnie wywieziony został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie nadano mu numer 22536^[1]. Stamtąd został przetransportowany w tzw. transporcie inwalidów na Zamek Hartheim, w którym znajdowało się centrum eutanazyjne i w którym zginął 18 listopada 1942 roku^[7].

Był jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej^[8][9].

Sługa Boży Jan Siuzdak został patronem zespołu szkół w Wołkowyi^[5]. Jego nazwisko znalazło się na tablicy upamiętniającej zamordowanych kapłanów diecezji przemyskiej wmurowanej w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu^[10].

Zobacz też

• 108 błogosławionych męczenników
• Priesterblock (Dachau KL)
• wstawiennictwo świętych