Jan XIX

Jan XIX (łac. Ioannes XIX, właśc. Romanus, ur. w Tusculum, zm. 20 października 1032 w Rzymie) – papież w okresie od 19 kwietnia 1024 do 20 października 1032^[1].

Jan XIX

Ioannes Undevicesimus

Romanus
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	brak danych Tusculum
Data i miejsce śmierci	20 października 1032 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	1024–1032
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	19 kwietnia 1024

Życiorys

Jego prawdziwe imię to Romanus; był bratem Benedykta VIII i Alberyka III^[1][2]. Papieżem został dzięki poparciu swoich krewnych – hrabiów Tusculum, którzy traktowali papiestwo jako swoją własność^[1]. Był człowiekiem świeckim, dlatego podczas jednego dnia otrzymał wszystkie potrzebne święcenia, co było sprzeczne z prawem kanonicznym^[3][2]. Zatrudnił w Pałacu Laterańskim swojego drugiego brata, Alberyka, pełniącego wcześniej funkcję sędziego miejskiego^[1].

Popierał reformy kluniackie i utrzymywał przyjazne stosunki z Odilonem, opatem Cluny. Za udzielanie rozmaitych godności kościelnych żądał wysokich sum, więc podejrzewano, że zamierza sprzedać Konstantynopolowi prymat papieski, czyli tytuł patriarchy ekumenicznego^[1]. Cesarz Bazyli II przybył do Rzymu z hojnymi datkami, co skłaniało Jana do przystania na propozycję^[1]. Spowodowało to jednak stanowczy sprzeciw opatów z Cluny, więc Jan musiał zrezygnować ze swoich zamiarów^[1].

26 marca 1027 roku papież dokonał koronacji Konrada II na cesarza, w obecności Rudolfa III i Kanuta Wielkiego^[1]. Nowy cesarz nie przysiągł strzec Państwa Kościelnego, ani nie odnowił „przywileju ottoniańskiego”^[1]. Wymusił natomiast na Janie, by ten ogłosił, że Akwileja ma stać się „metropolią wszystkich Kościołów Włoch”^[1].

Papież zmarł w Rzymie, a pochowano go w bazylice św. Piotra.