Janina Łada-Walicka

Janina Łada-Walicka (ur. w 1885, zm. w 1935) – polska pisarka, publicystka, działaczka narodowa we Lwowie oraz żołnierka w czasie „wojny o granice” w latach 1918–1920, podoficer Wojska Polskiego.

Janina Łada-Walicka

kapral
Data urodzenia	1885
Data śmierci	1935
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Detachement rtm. Abrahama
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka

Janina Walicka (druga z prawej) w szeregu ułanów z II Ochotniczego Szwadronu Śmierci w czasie walk o Lwów w 1920 roku^[1]

Życiorys

Janina Walicka była uczestniczką wojny polsko-ukraińskiej, w ramach której brała udział w walkach o Lwów^[2]. W okresie tym wraz z Ludwikiem Szczepańskim i Arturem Schroederem była redaktorem lwowskiego czasopisma „Pobudka”^[3], zamieszczającego komunikaty z przebiegu walk^[4]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczyła w szeregach 2. szwadronu „Śmierci” Detachement rtm. Abrahama. Brała udział m.in. w bitwie pod Chodaczkowem pod dowództwem Romana Abrahama, po której została awansowana do stopnia kaprala za męstwo i odwagę^[1].

Po wojnie opisała swoje wspomnienia w dwóch książkach: Wierna straż^[2] i Ułani, ułani malowane dzieci. Z dziejów kawalerii ochotniczej^[1]. Była także redaktorką gazety „Świat Kobiecy”.

Publikacje

• Wierna straż. Z walk o oswobodzenie Lwowa, Lwów 1921^[5]
• Ułani, ułani malowane dzieci. Z dziejów kawalerii ochotniczej, Spółka Nakładowa „Odrodzenie”, Lwów 1921.
• Czciciele Szatana, 1930.