Janusz Wachowicz

Janusz Wachowicz (ur. 18 lipca 1949 w Łobzie) – dziennikarz Polskiego Radia Szczecin, lektor TVP, publicysta prasowy.

Janusz Wachowicz

Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1949 Łobez
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Życiorys

Ur. 18. lipca 1949 r. w Łobzie, dokąd po wojnie przybyli jego rodzice, pochodzący ze zubożałej, szlacheckiej rodziny Wachowiczów z Ziemi Dobrzyńskiej. Mgr inż. Budowy Maszyn i Okrętów. Dziennikarz Polskiego Radia Szczecin. Lektor telewizyjny i filmowy. Publicysta prasowy, autor artykułów o tematyce społecznej w prasie regionalnej i ogólnopolskiej. Autor książek:

• „Saga rodu Gniewoszów”^[1]

• „Rodzina Lerchenfeldów”^[2]

W młodości sportowiec lekkoatleta, m.in. Mistrz Powiatu Łobeskiego w Czwórboju Lekkoatletycznym w roku 1963, uczestnik zawodów na szczeblu wojewódzkim. Zwycięzca konkursów recytatorskich i z wiedzy o literaturze. W szkole średniej w Szczecinie zwycięzca wielu turniejów i konkursów: lekkoatletycznych, szachowych, recytatorskich, oraz Wojewódzkiego Turnieju Wiedzy o Sztuce w 1970 r. Zapalony turysta, zdobywca wszystkich Górskich Odznak Turystycznych i Odznak Turystyki Pieszej, dyplomowany Organizator Rajdów na Orientację. W czasie studiów na Wydziale Budowy Maszyn i Okrętów Politechniki Szczecińskiej laureat nagrody „Primus Inter Pares”, dziennikarz Akademickiego Radia Pomorze, zwycięzca ogólnopolskich konkursów na audycje radiowe. Współorganizator Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej „FAMA” 74 w Świnoujściu. W 1977 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu Szczecin. Specjalizował się w reportażu społecznym. W swoich wędrówkach „Z Kolbergiem po kraju” docierał do najbardziej zapomnianych miejsc na szczecińskiej ziemi, przedstawiając ludzi, ich pasje i problemy. Wytrwały kronikarz wydarzeń kulturalnych m.in. interdyscyplinarnych spotkań artystów pn. „Warsztaty 13 Muz” czy „Łobeskich Spotkań Marynistycznych”^{[potrzebny przypis]}.

Od 1980 r. członek Związku „Solidarność”. W stanie wojennym wyrzucony z pracy decyzją Komisji Weryfikacyjnej. Zaangażował się w działalność opozycyjną. W 1983 r. znalazł zatrudnienie w Polonijnym Przedsiębiorstwie Zagranicznym „Rega” w Płotach, gdzie pracował do 1989 r., w ostatnim okresie jako Zastępca Dyrektora do Spraw Technicznych. Do pracy w Polskim Radiu wrócił w 1991 roku, początkowo jako lektor i spiker o charakterystycznym, rozpoznawalnym przez słuchaczy głosie, później zastępca kierownika Redakcji Informacji i starszy publicysta w Redakcji Publicystyki^{[potrzebny przypis]}. Autor dziesiątków reportaży o tematyce społecznej i kulturalnej oraz wielu innych audycji i relacji z wydarzeń kulturalnych w Szczecinie.

Publikacje

Oprócz reportaży radiowych publikował artykuły i reportaże w prasie ogólnopolskiej i regionalnej m.in. w „Wiadomościach Ziemiańskich”, „Problemach opiekuńczo wychowawczych”, „Głosie Szczecińskim”, „Zeszytach Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” oddział w Szczecinie, miesięczniku „Dialogi”.

Wybrane reportaże radiowe:

• Symbole szczęścia - 2003 r.
• Noc Niepodległościowa z Barbarą Wachowicz - 2004 r.
• I taka cisza jest w nas. /Niesłyszący/ - 2004 r
• Malowane ustami. /niepełnosprawni/ – 2004 r.
• Tu jest mój Heimat. /szczecińscy autochtoni/ – 2004 r.
• Ostatnia, polska gazeta. /Kurier Szczeciński/ – 2004 r.
• Dzieci z Pahiatua. /polskie dzieci uratowane z Syberii/ – 2004 r.
• Lindenhofer Weg – 2004 r.
• Pogotowie teatralne – 2004 r.
• Maratończyk. /samotny, bezdomny/ – 2004 r.
• Mamy nadzieję, że wrócą. /dzieci alkoholików/ – 2004 r.
• Rodzina – 2004 r.
• Poławiacze. /z cyklu Morskie opowieści/ - 2004 r.
• Nie tylko we Lwowie – 2005 r.
• Oczekiwanie. /o malarzu Henryku Boehlke/ - 2005 r.
• Kwiaty z oflagu – 2005 r.
• Moje afrykańskie korzenie – 2005 r.
• Ten jest dobry, kto chce być dobrym – 2006 r.
• Mogę już iść do Mirka – 2006 r.
• Biało–Czerwona. /St. Lagun o marszałku Piłsudskim/ - 2007 r.
• Zapomną, odejdą – 2008 r.
• Pojednanie – 2008 r.
• Maestro – 2008 r.
• Inny świat. /polski misjonarz na Syberii/ – 2008 r.
• Krzyk żurawi. /o dziennikarzu Włodzimierzu Kaczmarku/ – Polskie Radio Szczecin, emisja 09.04.2009 r.^[3]
• Szczeciński Październik ’56 – 2006 r.
• Szczeciński Marzec ’68 – 2008 r.
• Szczeciński Sierpień ’88 – 2008 r.
• Szczeciński Grudzień ’70 – 2007 r.

Lektor

Telenowele

• Cristal (TVP Regionalna)
• Marimar (TVP Regionalna)
• Pogarda (TVP Regionalna)

Nagrody

• „Publicysta Roku” - 2006 r. Jak napisano w protokole pokonkursowym Stowarzyszenia Dziennikarzy - „za profesjonalizm, znajomość tematów i ludzi w prowadzonych przez niego od lat cyklach antenowych reportaży”.

• „Srebrny Krzyż Zasługi” - 2006 r. Nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej^[4].

• „Za Zasługi dla Niepodległości” - 2014 r. Odznaka Przyznana przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych^[5].

• Medal „Stulecia Odzyskanej Niepodległości” przyznany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej^[6].

Rodzina

Żona, Ewa z domu Januszewska, pochodząca z ziemiańskiego rodu Lerchenfeldów. Organizatorka życia teatralnego i koncertowego w ramach Szczecińskiej Agencji Artystycznej. Długoletnia pedagog, wychowawczyni i nauczycielka nauczania początkowego w szkołach podstawowych w Szczecinie. Opiekunka i wychowawczyni dzieci w świetlicy Caritas.

Córka Joanna - architekt, malarz, asystent w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie.

Syn Piotr - informatyk, ekonomista

Wnuk Kajetan.