Jefim Bogolubow

Jefim Bogolubow, ros. Ефим Дмитриевич Боголюбов, niem. Efim Bogoljubow (ur. 14 kwietnia 1889 w Stanisławczyku na Ukrainie, zm. 18 czerwca 1952 w Tribergu) – rosyjski, radziecki i niemiecki szachista, uczestnik meczów o mistrzostwo świata z Aleksandrem Alechinem, arcymistrz od roku 1951.

Jefim Bogolubow

Jefim Bogolubow, ok. 1925
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1889 Stanisławczyk
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1952 Triberg im Schwarzwald
Obywatelstwo	Niemcy
Tytuł szachowy	arcymistrz (1951)

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

Obrona Bogolubowa

Życiorys

Jefim Bogolubow, Triberg
(1.4.1889 – 18.6.1952)

Był dwukrotnym mistrzem Rosji; w latach dwudziestych odniósł serię spektakularnych sukcesów w bardzo silnych turniejach szachowych. W 1922 wyprzedził Alechina na turnieju w Pieszczanach, rok później podzielił pierwsze miejsce w Karlowych Warach. Zajął pierwsze miejsce na turnieju w Moskwie w 1925, wyprzedzając m.in. Emanuela Laskera, Jose Raula Capablankę i Akibę Rubinsteina. Na turnieju w Bad Kissingen (1928) w pokonanym polu pozostawił Capablankę i Maksa Euwego.

W 1926 Bogolubow pozostał w Niemczech, odmawiając powrotu do ZSRR, był drugim po Alechinie wielkim szachowym dysydentem. Na olimpiadzie szachowej w Pradze w 1931 był już liderem reprezentacji Niemiec; wynikiem (+9 -1 =7) zdobył srebrny medal na pierwszej szachownicy. Doskonałe występy w międzynarodowych turniejach doprowadziły go do meczów o mistrzostwo świata, w których musiał jednak uznać wyższość ówczesnego mistrza świata Alechina. Pierwszy mecz w 1929 zakończył się porażką Bogolubowa (+5 -11 = 9), w rewanżu w 1934 padł wynik (+3 -8 =15).

Wniósł duży wkład w rozwój teorii debiutów; jego nazwisko nosi obrona powstająca po posunięciach 1. d4 Sf6, 2. c4 e6, 3. Sf3 Gb4+.

Według systemu Chessmetrics najwyższy ranking osiągnął w styczniu 1927; z wynikiem 2768 punktów zajmował wówczas pierwsze miejsce na świecie^[1].