Jerzy Albrecht Denhoff

Jerzy Albrecht Denhoff (lub równoważnie Doenhoff) herbu Dzik (ur. 7 kwietnia 1640, zm. 16 marca 1702) – kanclerz wielki koronny, biskup kamieniecki w latach 1685–1687^[1], przemyski w latach 1689–1701 i krakowski w latach 1701–1702, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1693–1701^[2], kanonik krakowski, kustosz poznańskiej kapituły katedralnej w latach 1671–1676, kanonik poznańskiej kapituły katedralnej w 1671 roku^[3], kanonik kapituły katedralnej chełmińskiej, administrator opactwa witowskiego.

Jerzy Albrecht Denhoff

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	7 kwietnia 1640
Data śmierci	16 marca 1702
Miejsce pochówku	Kaplica Denhoffów↗
Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania	1689–1701
Biskup diecezjalny krakowski
Okres sprawowania	1701–1702
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1 kwietnia 1686
Sakra biskupia	brak danych

Sukcesja apostolska

Konsekrator	Andrzej Chryzostom Załuski
Współkonsekratorzy	Jan Mikołaj Łubieniecki Michał Szembek
Konsekrowani biskupi Ludwik Bartłomiej Załuski 1692 Paul Konstantyn Dubrawski 1699 Kazimierz Łubieński 1701
Współkonsekrowani biskupi Franciszek Michał Prażmowski 1697

Życiorys

Był synem Zygmunta i Teresy Anny Ossolińskiej. Odbył studia teologiczne w kolegium jezuickim w Rzymie^[4]. Deputat kapituły katedralnej poznańskiej na Trybunał Główny Koronny w 1671 roku^[5]. W 1686 roku został biskupem kamienieckim, w 1687 osobistym kanclerzem królowej Marii Kazimiery. W 1690 został biskupem przemyskim. W 1688 mianowany kanclerzem wielkim koronnym.

Po ujawnieniu ateizmu Kazimierza Łyszczyńskiego domagał się dla niego kary śmierci^[6]. Był początkowo stronnikiem Marysieńki, później skłaniał się w stronę stronnictwa profrancuskiego. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej^[7]. W czasie elekcji po śmierci Jana III Sobieskiego, w 1697 popierał kandydaturę księcia Contiego. Jako kanclerz wysłał do Ludwika XIV pismo zawiadamiające o wyborze księcia na króla Polski. 5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej^[8]. Był elektorem Augusta II Mocnego z ziemi lwowskiej i przemyskiej w 1697 roku^[9] i z jego rąk otrzymał w 1701 biskupstwo krakowskie. Biskupem krakowskim był zaledwie pół roku. Pochowany został w rodzinnej kaplicy na Jasnej Górze w Częstochowie (był ostatnim pochowanym tam członkiem rodu).

Miejsce pochówku Jerzego Albrechta Denhoffa, kaplica św. Pawła I Pustelnika na Jasnej Górze, mauzoleum grobowe Denhoffów (z elewacją licowaną rustyką)