Jerzy Kwaśniewicz

Jerzy Maria Kwaśniewicz (ur. 1938 we Lwowie) – polski harcmistrz, instruktor i działacz harcerski.

Jerzy Kwaśniewicz

Jerzy Kwaśniewicz (2014)
Data i miejsce urodzenia	1938 Lwów
Stopień instruktorski	harcmistrz
Organizacja harcerska	Związek Harcerstwa Polskiego
instruktor
Odznaczenia

Życiorys

Syn Władysława (1906–1945), który brał udział w obronie Lwowa 1918–1919 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej (wuj Józef zginął w tych walkach), został harcerzem I Lwowskiej Drużynie Skautowej w stopniu podharcmistrza, instruktorem^[1], podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Wówczas rodzina Kwaśniewiczów przeniosła się ze Lwowa do Sanoka.

Jerzy Kwaśniewicz został absolwentem kursu w Centralnej Szkole Szybowcowej w Lesznie, w 1958 ochotniczo wstąpił do wojsk powietrznodesantowych w Krakowie. Został członkiem Polskiego Związku Spadochronowego. Pracował zawodowo na stanowisku frezera w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”, od 1956, następnie ponownie od 1960 aż do przejścia na emeryturę. Hobbystycznie zajął się fotografią.

Po wojnie zaangażował się w harcerstwo w Sanoku w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. W 1956 został instruktorem w ramach Hufca ZHP Sanok. Został członkiem Komendy Hufca w 1995 (ponownie w 2011^[2]), od 1985 Naczelnikiem Poczty Harcerskiej 72 Sanok^[3][4][5] (był inicjatorem i twórcą poczty harcerskiej^[6]). W ramach Chorągwi Podkarpackiej ZHP został członkiem władz, zastępcą przewodniczącego sądu harcerskiego Chorągwi Podkarpackiej^[7][8] (w 2011 w czwartej kadencji^[9]). Zajmuje się także fotografowaniem^[10]. Z okazji jubileuszu 100-lecia harcerstwa na ziemi sanockiej, w 2011 wykonał projekt odznaki pamiątkowej i monety pamiątkowej o umownym nominale 1 harca^[11][12][13]. Był współzałożycielem w 1990 Klubu Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Sanoku, w którym został członkiem komisji rewizyjnej^[14]. 18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń… pamiętamy” / „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku wraz z hm Ewą Wojtuszewską dokonał zasadzenia Dębu Pamięci, honorującego Aleksandra Ślączkę, ofiarę zbrodni katyńskiej^{[15][16][17][18][19]}.

Jest żonaty, ma dwoje dzieci: Dorotę i Wojciecha. Harcerzami zostali jego syn i wnukowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 stycznia 2014, „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju ruchu harcerskiego”)^{[20][21][22][23]}.
• Złoty Krzyż Zasługi (19 sierpnia 2005, „za zasługi w pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą”)^[24][25].
• Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
• Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1986)^[26].
• Złota odznaka Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich (2000)^[14].
• Odznaka honorowa The Royal British Legion (2007)^[27].
• Tytuł honorowy „Wiarus Podkarpacia” (11 listopada 2009)^[28][29].
• Krzyż Złoty z Gwiazdą „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” (2018)^[30].
• Krzyż Złoty „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” (2016)^[31][32].
• Odznaka Pamiątkowa 25-lecia Harcerskiej Ogólnopolskiej Akcji Ekologicznej „Florek” (2014)^[33][34].
• Medal 100-lecia Poczt Harcerskich (2014)^[35].
• Srebrna odznaka honorowa TG „Sokół” w Sanoku (2019)^[36]