Jerzy Kwiatkowski (filolog)

Jerzy Kwiatkowski (ur. 3 czerwca 1927 w Warszawie, zm. 30 grudnia 1986 w Krakowie) – polski filolog, poeta, uczestnik powstania warszawskiego.

Ten artykuł dotyczy poety i rzeźbiarza. Zobacz też: Jerzy Kwiatkowski (poseł) i Jerzy Kwiatkowski (rzeźbiarz).

Jerzy Kwiatkowski

Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1927 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 1986 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Polska Akademia Nauk
Status	członek krajowy czynny
Uczelnia	Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk Uniwersytet Jagielloński

Życiorys

Po wojnie studiował polonistykę i doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 50. był zatrudniony w Pracowni Bibliograficznej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, w latach 1955-1958 kierował działem literatury współczesnej w Wydawnictwie Literackim. Od 1958 do śmierci pracował ponownie w IBL, tym razem jako badacz literatury XX wieku. W latach 1976–1978 oraz 1983-1984 wykładał na uniwersytecie w Clermont-Ferrand.

Badania Kwiatkowskiego skupiły się przede wszystkim na poezji XX wieku – od Leopolda Staffa do Stanisława Barańczaka. Otrzymał kilka nagród, między innymi Nagrodę Kościelskich w Genewie (1969) oraz Nagrodę im. Kazimierza Wyki (1980). Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (kwatera SC12-A-3)^[1].

Grób prof. Jerzego i Marii Kwiatkowskich na cmentarzu Salwatorskim

Publikacje

• 1960 – Szkice do portretów
• 1964 – Klucze do wyobraźni
• 1966 – U podstaw liryki Leopolda Staffa
• 1967 – Poezje bez granic
• 1969 – Remont pegazów
• 1972 – Świat poetycki Juliana Przybosia
• 1975 – Poezja Jarosława Iwaszkiewicza na tle dwudziestolecia międzywojennego
• Monografia Dwudziestolecie międzywojenne