Johann Adam Reincken

Johann Adam Reincken, także Jan Adams lub Jean Adam Reinken, Reinkinck, Reincke, Reinicke, Reinike^[1] (ochrzczony 10 grudnia (?) 1643^[a] w Deventer^[1][2], zm. 24 listopada 1722 w Hamburgu^[1][2][3]) – niemiecko-holenderski kompozytor i organista.

Johann Adam Reincken

Data i miejsce urodzenia	10 grudnia (?) 1643 (data chrztu) Deventer (?)
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1722 Hamburg
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista

Życiorys

Jako miejsce jego pochodzenia podawano Wildeshausen koło Bremy, Wilshausen w Alzacji lub miejscowość o tej samej nazwie w Holandii^[3]. W latach 1650–1654 pobierał nauki w Deventer u miejscowego organisty, Lucasa van Lennicka^[1]. Od 1654 do 1657 roku był uczniem Heinricha Scheidemanna w Hamburgu^[1]. Po powrocie do Deventer w 1657 roku został organistą miejscowego Berghkercke^[1][3]. W 1658 roku ponownie wyjechał do Hamburga, gdzie został asystentem Scheidemanna, którego w 1663 roku zastąpił na stanowisku organisty kościoła św. Katarzyny^[1][3] i w 1665 roku poślubił jedną z jego córek^[2]. Należał do współtwórców powołanej w 1678 roku opery hamburskiej^[1][2] i do 1685 roku był jednym z jej dyrektorów^[1]. W 1705 roku pokonał ubiegającego się o posadę organisty kościoła św. Katarzyny Johanna Matthesona^[1][2], który później wyrażał się o nim niepochlebnie^[1].

Cieszył się sławą jednego z największych wirtuozów organów swoich czasów^[1][3], a także pedagoga i konsultanta w zakresie budowy organów^[3]. Przyjaźnił się z Dietrichem Buxtehudem i Johannem Theile^[1]. Johann Sebastian Bach trzykrotnie odwiedzał Hamburg (1700, 1703, 1720), by słuchać gry Reinckena^[1], sam też zdobył jego uznanie jako improwizator^[1][3].

Twórczość

Należał do czołowych przedstawicieli północnoniemieckiej szkoły organowej^[1][2]. Z jego twórczości zachowała się tylko część utworów: dwie fantazje chorałowe, osiem suit klawesynowych oraz zbiór sześciu sonat i suit na violę da gamba i basso continuo^[2]. Największe znaczenie ma ten ostatni zbiór, wydany pod tytułem Hortus musicus. Zawarte w nim utwory posiadają starannie wycyzelowaną formę i oryginalny styl, poprzedza je przedmowa autora, zawierająca prezentację jego poglądów artystycznych^[1]. Reincken połączył w Hortus musicus styl sonaty da chiesa i sonaty da camera, każda z 6 suit poprzedzona jest 3-częściową sonatą^[1].

Uwagi

1. Podawana jest też data 26 kwietnia 1623^[3].