Johannes Steinhoff

Johannes Steinhoff (ur. 15 września 1913 w Bottendorf, obecnie część Roßleben; zm. 21 lutego 1994 w Wachtberg-Pech k. Bonn) – niemiecki as myśliwski z okresu II wojny światowej, a następnie wysokiej rangi oficer lotnictwa Niemiec Zachodnich i NATO.

Johannes Steinhoff

Mäcky

176 zwycięstw
Johannes Steinhoff jako generał porucznik; lata 60. XX w.
General
Data i miejsce urodzenia	15 września 1913 Bottendorf k. Roßleben, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1994 Wachtberg-Pech k. Bonn, Niemcy
Przebieg służby
Lata służby	1934–1945, 1955–1974
Siły zbrojne	Luftwaffe (Wehrmacht) Luftwaffe (Bundeswehra)
Jednostki	JG 26, JG 52, JG 77, Kommando Nowotny, JG 7, JV 44
Stanowiska	dowódca JG 77, dowódca JG 7
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	oficer Bundeswehry w dowództwie NATO
Odznaczenia

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej w Turyngii. Początkowo miał zostać nauczycielem, ale po przerwaniu studiów na uniwersytecie w Jenie wstąpił w 1934 do marynarki wojennej, z której w 1936 przeniósł się do Luftwaffe, gdzie uzyskał przeszkolenie pilota myśliwskiego^[1][2].

Był jednym z niewielu pilotów Luftwaffe, którzy latali bojowo przez cały okres II wojny światowej (1939–1945). Odniósł 176 zwycięstw powietrznych, z czego 152 na froncie wschodnim, 12 na froncie zachodnim i 12 na froncie śródziemnomorskim. Brał udział w 993 misjach bojowych (888 myśliwskich i 105 myśliwsko-bombowych). Był jednym z pierwszych pilotów, którzy latali bojowo na Me 262, członkiem znanej jednostki Jagdverband 44 dowodzonej przez Adolfa Gallanda. Zestrzeliwany 12 razy, raz skakał na spadochronie^[1][3].

18 kwietnia 1945, po uzyskaniu 6 zwycięstw na Me 262, jego samolot uległ uszkodzeniu podczas startu i zapalił się. Mocno poparzony spędził dwa lata w szpitalu. Pomimo wielu operacji rekonstrukcyjnych jego twarz była zniekształcona^[1][3].

Po wojnie został zaproszony przez Niemcy Zachodnie do przebudowy Luftwaffe w NATO, osiągnął stopień generała. Służył jako m.in. szef sztabu lotnictwa Centralnej Europy (ang. Commander Allied Air Forces Central Europe (1965–1966)), szef sztabu Luftwaffe (1966–1970) i inspektor Luftwaffe. Odszedł na emeryturę w 1974.

Zmarł w szpitalu w Wachtberg-Pech k. Bonn 21 lutego 1994 z powodu komplikacji po wcześniejszym ataku serca.

Odznaczenia

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
  • Krzyż Rycerski – 30 sierpnia 1941
  • Liście Dębu (nr 115) – 2 września 1942
  • Miecze (nr 82) – 28 lipca 1944
• Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi RFN – 4 lipca 1972
• Krzyż Niemiecki w Złocie
• Krzyż Żelazny I Klasy
• Krzyż Żelazny II Klasy
• Złota Odznaka za Rany
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942
• Złota odznaka pilota frontowego Luftwaffe z liczbą „900”
• Odznaka pilota-obserwatora Luftwaffe
• Puchar Honorowy Luftwaffe – 18 sierpnia 1941
• Medal Kampanii Włosko-Niemieckiej w Afryce – Włochy
• Legia Zasługi – Stany Zjednoczone; 1970
• Commandeur Legii Honorowej – Francja; marzec 1972

Zobacz też

• Lista niemieckich asów myśliwskich z okresu II wojny światowej latających na samolotach odrzutowych