John Barbirolli

Sir John Barbirolli, właśc. Giovanni Battista Barbirolli (ur. 2 grudnia 1899 w Londynie, zm. 29 lipca 1970 tamże^[1][2]) – brytyjski dyrygent i wiolonczelista pochodzenia włosko-francuskiego^[1].

John Barbirolli

John Barbirolli, 1965
Imię i nazwisko	Giovanni Battista Barbirolli
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1899 Londyn
Pochodzenie	włosko-francuskie
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1970 Londyn
Instrumenty	wiolonczela
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, wiolonczelista
Powiązania	Filharmonia Nowojorska, The Hallé
Odznaczenia

Życiorys

Studiował w Trinity College of Music(inne języki) oraz Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie^[2]. Jako wiolonczelista debiutował w 1911 roku^[3]. Grał w orkiestrze Queen’s Hall(inne języki), występował także jako solista i kameralista^[4]. Od 1924 roku prowadził własny zespół kameralny^[2][3]. W 1926 roku British National Opera Company(inne języki) powierzyła mu prowadzenie wykonań kilku oper włoskich^[4].

W latach 1933–1936 dyrygował Royal Scottish National Orchestra(inne języki), następnie w latach 1936–1941, jako następca Arturo Toscaniniego, był dyrektorem muzycznym Filharmonii Nowojorskiej^[3]. Po powrocie do Anglii w 1943 roku objął kierownictwo orkiestry The Hallé w Manchesterze, którą prowadził do śmierci^[3]. Zreorganizował ją i podniósł na wysoki poziom artystyczny, dając liczne koncerty gościnne i zyskując międzynarodową sławę^[3][4]. Od 1961 do 1967 roku kierował również orkiestrą Houston Symphony(inne języki)^[3]. W 1949 roku otrzymał tytuł szlachecki^[2][3][4]. W 1969 roku odznaczony Orderem Towarzyszy Honoru^[5], ponadto komandor I klasy Orderu Białej Róży Finlandii (1963), komandor Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1964), oficer francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1966)^[6] i oficer Orderu Narodowego Załugi (1968)^[7].

Prezentował szeroki i różnorodny repertuar, wykonując z powodzeniem zarówno dzieła Bacha z połowy wieku XVIII, jak i utwory Berga z wieku XX^[2]. Szczególną wagę przywiązywał jednak do współczesnej muzyki brytyjskiej (Edward Elgar, Ralph Vaughan Williams, Alan Rawsthorne, Peter Racine Fricker, Arthur Benjamin)^[2][4]. W 1939 roku poślubił oboistkę Evelyn Rothwell, dla której opracowywał transkrypcje na obój utworów kompozytorów okresu baroku^[3][4].