Jorge Carlos Fonseca

Jorge Carlos de Almeida Fonseca (ur. 20 października 1950 w Mindelo) – kabowerdeński polityk i prawnik, minister spraw zagranicznych w latach 1991–1993. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2001 i w 2011. Prezydent Republiki Zielonego Przylądka w latach 2011-2021.

Jorge Carlos de Almeida Fonseca

Data i miejsce urodzenia	20 października 1950 Mindelo
Prezydent Republiki Zielonego Przylądka
Okres	od 9 września 2011 do 9 listopada 2021
Przynależność polityczna	Ruch dla Demokracji (MpD)
Poprzednik	Pedro Pires
Następca	José Maria Neves
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 1991 do 1993
Odznaczenia

Życiorys

Jorge Carlos Fonseca urodził się w mieście Mindelo na wyspie São Vicente. Ukończył prawo na Uniwersytecie Lizbońskim. Po studiach rozpoczął pracę jako adwokat i prawnik. Angażował się w działalność podziemnych ruchów na rzecz niepodległości Zielonego Przylądka od Portugalii^[1].

Po uzyskaniu przez kraj niepodległości w 1975 pełnił funkcję sekretarza generalnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1977–1979). Był również asystentem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lizbońskiego. W latach 1982–1986 pracował jako prawnik w Lizbonie. W 1986 prowadził badania w Instytucie Maxa Plancka ds. zagranicznego i międzynarodowego prawa karnego we Fryburgu Bryzgowijskim. W latach 1988−1989 był dyrektorem rezydentem i profesorem na Wydziale Prawa w Makau. Na początku lat 80. był jednym z założycieli Koła Republiki Zielonego Przylądka na rzecz Demokracji (Círculos Cabo-verdianos para a Democracia, CCPD) oraz Ligi Republiki Zielonego Przylądka na rzecz Praw Człowieka (Liga Cabo-verdiana dos Direitos do Homem, LCDH). Jest autorem książek i kilkudziesięciu publikacji^[1].

W latach 1991–1993 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie premiera Carlosa Veigi. W tym czasie Republika Zielonego Przylądka pełniła mandat w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. W 1994 był jednym z założycieli Demokratycznej Partii Konwergencji (Partido da Convergência Democrática, PCD), powstałej na skutek rozłamu w Ruchu dla Demokracji (Movimento para a Democracia, MpD). Pozostał jej wiceprzewodniczącym do 1998^[1].

W lutym 2001 wziął udział w wyborach prezydenckich jako kandydat niezależny. Zdobył 3,88% głosów poparcie, nie przechodząc do drugiej tury głosowania^[1][2]. W kolejnych latach kontynuował praktykę adwokacką. Uczestniczył w procesie opracowywana krajowego kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego. Brał również udział w opracowywaniu konstytucji Republiki Zielonego Przylądka oraz konstytucji Timoru Wschodniego^[1].

W marcu 2011 został mianowany kandydatem Ruchu dla Demokracji, największej partii opozycyjnej, na urząd prezydenta w wyborach prezydenckich w 2011^[3]. Jego głównym rywalem był Manuel Inocêncio Sousa z rządzącej PAICV oraz kandydat niezależny, Aristides Lima^[4]. W pierwszej turze wyborów 7 sierpnia 2011 zajął pierwsze miejsce, z wynikiem 37,76% głosów, pokonując Sousę (32,47%) oraz Limę (27,80%). W drugiej turze wyborów 21 sierpnia 2011 odniósł zwycięstwo nad Sousą, zdobywając 54,16% głosów poparcia^[5][6][7].

Urząd objął 9 września 2011. W uroczystości zaprzysiężenia w parlamencie uczestniczyli m.in. prezydenci Wyspy Świętego Tomasza i Książęcej (Manuel Pinto da Costa) i Mauretanii (Muhammad uld Abd al-Aziz)^[8].

Odznaczenia

• Ordem do Vulcão I klasy^[9]
• Order Amílcara Cabrala II klasy^[9]
• Wielki Oficer Orderu Rio Branco (Brazylia, 1979)^[9]
• Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 2012)^[9][10]
• Krzyż Wielki Orderu Narodowego Lwa (Senegal, 2014)^[9]
• Order Domowy Nassauski Lwa Złotego (Luksemburg / Holandia, 2015)^[9]
• Order Republiki Serbii II klasy (Serbia, 2016)^[9]
• Wielki Łańcuch Orderu Wolności (Portugalia, 2017)^[10]
• Krzyż Wielki Orderu Camõesa (Portugalia, 2021)^[10]