Joseph Weigl

Joseph Weigl (ur. 28 marca 1766 w Eisenstadt, zm. 3 lutego 1846 w Wiedniu^[1][2]) – austriacki kompozytor i dyrygent.

Joseph Weigl

Joseph Weigl, litografia Josefa Kriehubera
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1766 Eisenstadt
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1846 Wiedeń
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, dyrygent

Życiorys

Syn Josepha Franza Weigla^[1][2]. Jego ojcem chrzestnym był Joseph Haydn^[1]. W 1769 roku został posłany do Wiednia, gdzie uczył się u Sebastiana Witziga^[2], a następnie w latach 1776–1782 u Johanna Georga Albrechtsbergera^[1]. W wieku 16 lat skomponował pierwszą operę, Die unnütze Vorsicht, docenioną przez Antonio Salieriego^[1][2]. Asystował W.A. Mozartowi w przygotowaniu premiery Czarodziejskiego fletu (1786)^[1]. Doskonalił się w kompozycji u Salieriego, dzięki protekcji którego został w 1790 roku wicekapelmistrzem, a w 1792 roku kapelmistrzem teatru dworskiego^[2]. W 1827 roku ustąpił z tego stanowiska, do przejścia na emeryturę w 1839 roku pozostając jednak na posadzie wicekapelmistrza^[1][2].

Odbywał częste podróże do Włoch, pisał opery dla potrzeb sceny mediolańskiej La Scali^[1]. Członek honorowy konserwatorium w Mediolanie (1812) i Gesselschaft der Musikfreunde w Wiedniu (1826)^[1].

Twórczość

Na bogaty i zróżnicowany dorobek operowy Weigla składają się opery o tematyce poważnej i komicznej, liryczne i semiseria^[1]. Pisał zarówno opery włoskie, nawiązujące do twórczości szkoły neapolitańskiej i W.A. Mozarta, jak i niemieckie opery dialogowe^[1]. W swojej twórczości mieszał różne style, wprowadzając np. partie solowe klarnetów, ekspresyjne arie oraz rozbudowane ansamble i finały^[1]. Opery Weigla cieszyły się ówcześnie dużą popularnością i doczekały się licznych wystawień, napisana dla mediolańskiej La Scali Il Rivale di se stesso w ciągu zaledwie 3 lat doczekała się przeszło 100 wystawień^[1].

Oprócz oper Weigl pisał również balety, kantaty, msze, dzieła instrumentalne^[2]. Był też autorem oratorium La passione di Gesù Cristo (1804)^[2].

Opery

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

• Die unnütze Vorsicht oder Die betrogene Arglist (wyst. Wiedeń 1783)
• Il Pazzo per forza (wyst. Wiedeń 1788)
• La caffetiera bizzarra (wyst. Wiedeń 1790)
• Der Stassensammler (Lumpensammler) oder Ein gutes Herz ziert jeden Stand (wyst. Wiedeń 1792)
• La Principessa d’Amalfi (wyst. Wiedeń 1794)
• Das Petermännchen (cz. 1 i 2 wyst. Wiedeń 1794)
• Giuletta e Pierotto (wyst. Wiedeń 1794)
• I solitari (wyst. Wiedeń 1797)
• L’amor marinaro ossia Il Corsaro (wyst. Wiedeń 1797)
• Das Dorf im Gebirge (wyst. Wiedeń 1798)
• L’accademia del maestro Cisolfaut (wyst. Wiedeń 1798)
• L’uniforme (wyst. Wiedeń 1800)
• Die Herrenhuterin (wyst. Wiedeń 1804)
• Vestas Feuer (wyst. Wiedeń 1805)
• Il Principe invisible (wyst. Wiedeń 1806)
• Kaiser Hadrian (wyst. Wiedeń 1807)
• Ostade oder Adrian von Ostade (wyst. Wiedeń 1807)
• Cleopatra (wyst. Mediolan 1807)
• Il Rivale di se stesso (wyst. Mediolan 1808)
• Das Waisenhaus (wyst. Wiedeń 1808)
• Die Schweizerfamilie (wyst. Wiedeń 1809)
• Die Verwandlungen (wyst. Berlin 1810)
• Die Einsiedler auf den Alpen (wyst. Wiedeń 1810)
• Franciska von Foix (wyst. Wiedeń 1812)
• Der Bergsturz (wyst. Wiedeń 1813)
• Die Jugend (Jugendjahre) Peter des Grossen (wyst. Wiedeń 1814)
• L’imboscata (wyst. Mediolan 1815)
• Margaritta d’Anjou ossia L’Orfano d’Inghilterra (wyst. Mediolan 1816)
• Die Nachtigall und der Rabe (wyst. Wiedeń 1818)
• Daniel in der Löwengrube oder Baals Sturz (wyst. Wiedeń 1820)
• König Waldemar oder Die dänischen Fischer (wyst. Wiedeń 1821)
• Edmund und Caroline (wyst. Wiedeń 1821)
• Die eiserne Pforte (wyst. Wiedeń 1823)