Juliusz (książę Brunszwiku)

Juliusz, niem. Julius (ur. 29 czerwca 1528 w Wolfenbüttel, zm. 3 maja 1589 tamże) – książę Brunszwiku-Wolfenbüttel od 1568 r., także książę Brunszwiku-Calenberg od 1584 r., z dynastii Welfów.

Szybkie fakty Okres, Poprzednik ...

Juliusz był trzecim (spośród tych, którzy dotrwali do wieku dorosłego) synem księcia Brunszwiku-Wolfenbüttel Henryka II Młodszego oraz Marii, córki Henryka, hrabiego Wirtemberg-Mömpelgard. Miał trudną młodość, co było spowodowane z jednej strony ułomnością fizyczną (miał skarłowaciałe stopy), a z drugiej konfliktem z ojcem wywołanym przez sympatię Juliusza wobec reformacji (Henryk II Młodszy konsekwentnie stał po stronie katolicyzmu i cesarza). Ponieważ posiadał dwóch starszych braci, przeznaczony został do stanu duchownego (w 1542 r. został kanonikiem w Kolonii). W 1549 r. wyjechał na studia za granicę, początkowo we Francji, potem w Niderlandach. Wrócił w 1552 r.

W 1553 r. nastąpiła zmiana jego pozycji w księstwie. W bitwie pod Sievershausen, jaką jego ojciec wraz z Maurycym Wettinem stoczył z wojskami margrabiego Kulmbach, Albrechta Alcybiadesa Hohenzollerna, zginęli obaj starsi bracia Juliusza, przez co ten ostatni został następcą tronu w Wolfenbüttel. Jego ojciec jednak nie był z tego zadowolony, przede wszystkim z uwagi na wyznanie syna, i Juliusz obawiając się o swoje życie wyjechał w 1558 r. do swego szwagra, margrabiego brandenburskiego Jana z Kostrzyna. Tam Juliusz odebrał nauki rządzenia księstwem. Powrócił do Wolfenbüttel i pogodził się z ojcem dopiero po swoim ożenku w 1560 r. z Jadwigą, bratanicą Jana z Kostrzynia. Henryk Młodszy powierzył mu wówczas w zarząd część księstwa.

Juliusz objął tron książęcy w Wolfenbüttel po śmierci ojca w 1568 r. Niezwłocznie po wstąpieniu na tron przeprowadził też reformy religijne, wprowadzając na terenie księstwa luteranizm i organizując związaną z tym nową strukturę kościelną. W celu uzyskania wykwalifikowanych kadr do obsadzenia stanowisk urzędniczych oraz funkcji kościelnych utworzył w 1576 r. uniwersytet w Helmstedt. W tym samym okresie przeprowadził reformę administracji księstwa, odróżniając sprawy książęce od państwowych. Głównym celem jego polityki było umocnienie księstwa, szczególnie w dziedzinie gospodarki. Szczególnie wnikliwie zajmował się sprawami finansowymi; rozwijał także sieć komunikacyjną w księstwie (w tym szczególnie – dróg wodnych). Poszukiwał złoży surowców mineralnych, zreorganizował przedsięwzięcia górnicze i hutnicze oraz gospodarkę leśną i solną. Działał na rzecz tworzenia nowych kontaktów handlowych, które otwierały nowe rynki zbytu na produkty księstwa. Efektem tych działań była znacząca redukcja zadłużenia księstwa, które pozostawił swemu następcy w kwitnącym stanie.

Nie angażował się specjalnie w politykę zagraniczną i nie próbował walczyć o wpływy polityczne w Cesarstwie. Zachowywał dużą powściągliwość w kwestiach religijnych, m.in. odmówił przystąpienia do sojuszu książąt protestanckich – nie chciał występować przeciwko Habsburgom, m.in. z powodu związków, jakie łączyły go z cesarzem Maksymilianem II. Pod koniec życia, w 1584 r., po bezpotomnej śmierci swego kuzyna, Eryka II Młodszego objął też władzę w drugiej części księstwa brunszwickiego z Calenbergiem.

Zmarł w 1589 r., jego następcą został najstarszy syn, Henryk Juliusz.

Juliusz (książę Brunszwiku)

Życiorys

Życie prywatne

Bibliografia

Wikiwand - on