Justine Greening

Justine Greening (ur. 30 kwietnia 1969 w Rotherham) – brytyjska ekonomistka i polityk, była członkini Partii Konserwatywnej. W latach 2005–2019 posłanka do Izby Gmin z okręgu wyborczego Putney. W gabinecie Davida Camerona minister transportu (2011–2012), minister rozwoju międzynarodowego (2012–2016). Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister edukacji i minister ds. kobiet i równości w gabinecie Theresy May.

Justine Greening

Justine Greening (2015)
Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1969 Rotherham
Minister edukacji Wielkiej Brytanii
Okres	od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Nicky Morgan
Następca	Gavin Williamson
Minister ds. kobiet i równości Wielkiej Brytanii
Okres	od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Nicky Morgan
Następca	Amber Rudd
Minister rozwoju międzynarodowego Wielkiej Brytanii
Okres	od 4 września 2012 do 14 lipca 2016
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Andrew Mitchell
Następca	Priti Patel
Minister transportu Wielkiej Brytanii
Okres	od 14 października 2011 do 4 września 2012
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Philip Hammond
Następca	Patrick McLoughlin
Poseł do Izby Gmin z okręgu Putney
Okres	od 5 maja 2005 do 6 listopada 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna (do 2019) niezależna (2019)
Poprzednik	Tony Colman(inne języki)
Następca	Fleur Anderson(inne języki)

Życiorys

Wykształcenie i kariera zawodowa

Jest absolwentką ekonomii na University of Southampton, posiada także dyplom MBA uzyskany w London Business School. Posiada uprawnienia certyfikowanej księgowej i przed rozpoczęciem kariery politycznej pracowała w działach księgowo-finansowych kilku dużych firm, m.in. PricewaterhouseCoopers czy GlaxoSmithKline.

Działalność polityczna

Po raz pierwszy wzięła czynny udział w wyborach w roku 2001, kiedy to bez powodzenia startowała w barwach Partii Konserwatywnej do Izby Gmin z okręgu wyborczego Ealing, Acton and Shepherd's Bush(inne języki). W 2005 wystartowała w innym londyńskim okręgu, Putney, gdzie udało jej się pokonać reprezentującego tę część stolicy od dwóch kadencji parlamentarzystę Partii Pracy, Tony’ego Colmana(inne języki). Wkrótce po swoim wyborze Greening awansowała także w hierarchii partyjnej, obejmując stanowisko wiceprzewodniczącej (co w polskiej terminologii odpowiada zastępczyni sekretarza generalnego) Partii Konserwatywnej ds. młodzieży. Należała także do tzw. rządu cieni (o ile członkowie gabinetu cieni są w Wielkiej Brytanii opozycyjnymi odpowiednikami członków Gabinetu, w rządzie cieni (shadow ministry) znajdują się także „cienie” wiceministrów), gdzie zajmowała się najpierw kwestiami finansów publicznych, a później problemami aglomeracji londyńskiej. W marcu 2010 została szefową regionalnego sztabu wyborczego konserwatystów w Londynie przed zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi.

Po zwycięstwie jej stronnictwa w tych wyborach i powstaniu koalicyjnego rządu z Liberalnymi Demokratami, Justine Greening trafiła do resortu skarbu (co odpowiada ministerstwom finansów w większości państw kontynentalnej Europy), gdzie objęła stanowisko jednego z wiceministrów, z tytułem sekretarza ekonomicznego Skarbu (Economic Secretary to the Treasury). W październiku 2011 została awansowana na członka Gabinetu i mianowana szefową resortu transportu, którego dotychczasowy minister Philip Hammond został przeniesiony do resortu obrony. Podczas rekonstrukcji gabinetu we wrześniu 2012 została ministrem ds. rozwoju międzynarodowego^[1]. Po wygranych przez konserwatystów wyborach w 2015 roku zachowała dotychczasowe stanowisko. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, opowiadała się za pozostaniem Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej^[2]. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 była ministrem edukacji i ministrem ds. kobiet i równości w gabinecie Theresy May.

3 września 2019 znalazła się grupie 21 konserwatywnych posłów, którzy zostali zawieszeni w prawach członków partii za głosownie przeciwko rządowemu projektowi ustawy dotyczącej wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej^[3]. Tego samego dnia ogłosiła, że nie będzie się ubiegać o reelekcję w najbliższych wyborach parlamentarnych^[4].

Życie prywatne

Była związana z Markiem Clarkiem(inne języki) politykiem Partii Konserwatywnej i kandydatem do Izby Gmin^[5]. W 2016 ogłosiła, że pozostaje w związku z kobietą^[6].