Kalākaua

Dawid Laʻamea Kamanakapuʻu Mahinulani Nalaiaehuokalani Lumialani Kalākaua (ur. 16 listopada 1836 w Honolulu, zm. 20 stycznia 1891 w San Francisco) – król Hawajów w latach 1874–1891.

Dawid Kalākaua

Dawid Laʻamea Kamanakapuʻu Mahinulani Nalaiaehuokalani Lumialani Kalākaua

Kalākaua około 1882 r.
herb
monogram
Król Hawajów
Okres	od 1874 do 1891
Koronacja	12 lutego 1874
Poprzednik	Lunalilo I
Następca	Lydia Liliʻuokalani
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1836 Honolulu
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 1891 San Francisco
Ojciec	Kapaʻakea
Matka	Keohokālole
Rodzeństwo	James Kaliokalani, Lydia Liliʻuokalani, Anna Kaʻiulani, Kaʻiminaʻauao, Miriam Likelike, William Pitt Leleiohoku II
Małżeństwo	Kapiʻolani
Dzieci	Dawid Kawānanakoa, Edward Abnel Keliʻiahonui, Jonah Kūhiō Kalanianaʻole
Odznaczenia

Oficjalny portret króla Kalākauy autorstwa Williama Cogswella wystawiony obecnie w Niebieskiej Komnacie Pałacu ʻIolani w Honolulu.

Życiorys

Kalakaua został koronowany na króla 12 lutego 1874 roku. Ożenił się z Kapiʻolani. Dawid Kalākaua i Kapiʻolani adoptowali trójkę dzieci, którym nadali tytuł książąt: Dawid Kawānanakoa (1868–1908), Edward Abnel Keliʻiahonui (1869–1887), Jonah Kūhiō Kalanianaʻole (1871–1922).

W roku 1887 król Kalākaua został zmuszony do podpisania nowej konstytucji, ułożonej przez członków niedawno utworzonej Ligi Hawajskiej. Ligą Hawajską zarządzał Lorrin Thurston, wnuk jednego z pierwszych misjonarzy przybyłych na Hawaje niemal sześćdziesiąt lat wcześniej. Członkowie Ligi początkowo zamierzali dokonać zamachu na króla Kalākauę, ale ostatecznie zagrozili mu tylko śmiercią i zmusili do podpisania nowej konstytucji. Od tego dnia zawsze znana była pod nazwą Konstytucji Bagnetowej. Przewidywała utworzenie nowego gabinetu politycznego, złożonego wyłącznie z członków Ligi Hawajskiej i nie pozostawiała królowi Kalākaule żadnej realnej władzy. Udzieliła prawa głosu obcokrajowcom z Ameryki i Europy, a odbierała je Hawajczykom, chyba że posiadali dużą własność ziemską. Prawie nikt z rodowitych Hawajczyków nie zaliczał się jednak do tej grupy. Dwa lata później, w roku 1891, zatroskany król Kalākaua zmarł niespodziewanie. Tron odziedziczyła jego siostra, Lidia Liliʻuokalani.

Odznaczenia

• Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Oceanii (1886, Hawaje)
• Wielki Mistrz Orderu Kamehamehy I (1874, Hawaje)^[1][2]
• Kawaler Orderu Kamehamehy I (1867, Hawaje)^[2]
• Wielki Mistrz Orderu Kalākauy (1875, Hawaje)^[1][2]
• Wielki Mistrz Orderu Kapiʻolani (Hawaje)^[1]
• Wielki Mistrz Orderu Korony (Hawaje)^[1]
• Order św. Michała i św. Jerzego I kl. (W. Brytania)^[1][3]
• Order św. Grzegorza Wielkiego I kl. (S. Apostolska)^[3]
• Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)^[4]
• Order śś. Maurycego i Łazarza I kl. (Włochy)^[1][2]
• Order Lwa Niderlandzkiego I kl. (Holandia)^[1]
• Order Franciszka Józefa I i II kl. (Austria)^[1][2]
• Order Izabeli Katolickiej I kl. (Hiszpania)^[5]
• Order Gwiazdy Polarnej I kl. (Szwecja)^[5]
• Order Orła Czerwonego I kl. (Prusy)^[1]
• Order Legii Honorowej I kl. (Francja)^[5]
• Order Oswobodziciela I kl. (Wenezuela)^[1]
• Order Chryzantemy (Japonia)^[1]
• Order Vila Viçosa I kl. (Portugalia)^[1]
• Order Danebroga I kl. (Dania)^[1]
• Order św. Karola I kl. (Monako)^[5]
• Order Karola III I kl. (Hiszpania)^[1]
• Order Leopolda I kl. (Belgia)^[1][3]
• Order Osmana I kl. (Turcja)^[3]
• Order Wazów I kl. (Szwecja)^[1][3]
• Order Korony I kl. (Syjam)^[1][3]
• Order Sławy I kl. (Tunezja)^[3]