Karol Kucz

Karol Kucz (ur. 31 stycznia 1815 w Brzezinach, zm. 9 lutego 1892 w Warszawie^[1]) – polski dziennikarz, komediopisarz, urzędnik i wydawca prasowy.

Karol Kucz

Portret Karola Kucza, drzeworyt Józefa Holewińskiego, 1892
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1815 Brzeziny
Data i miejsce śmierci	9 lutego 1892 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz, dramaturg, wydawca
Narodowość	polska

Życiorys

Urodził się w Brzezinach^[2][1]. Uczył się początkowo w szkole benedyktyńskiej w Pułtusku, a następnie w kolegium pijarów w Warszawie^[3][1]. Po zakończeniu edukacji został aplikantem w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, a następnie etatowym urzędnikiem w Najwyższej Izbie Obrachunkowej, w której został dyrektorem departamentu^[2]. Karierę urzędniczą przerwało powstanie styczniowe, w 1864 został zdymisjonowany^[3], a w 1865 objęty nadzorem carskiej tajnej policji^[4].

Jednocześnie rozwijał karierę literacką. Pierwsze wiersze publikował w 1839 na łamach warszawskich gazet: w „Przeglądzie Warszawskim”, „Nadwiślaninie” i „Magazynie mód”. Publikował także artykuły w „Gazecie Codziennej” i „Przeglądzie Naukowym”^[3]. W 1840 opublikował swój pierwszy zbiór poetycki (Próby poetyczne). W roku 1848 objął redakcję „Kuriera Warszawskiego”, współtworzył dział reporterski gazety i pozostał jej redaktorem naczelnym do jej zamknięcia w końcu 1863 roku. Następnie w 1865 lub 1866 założył „Kurier Codzienny”, którego redaktorem naczelnym i wydawcą pozostał do roku 1877 lub 1882^[1][4][3]. Jego teksty prasowe z roku 1852 wydano w formie książkowej (Pamiętnik Warszawy 1853 r.)^[3].

Napisał także szereg sztuk teatralnych i wodewilów dla teatrów warszawskich, część z nich również wydano drukiem^[3].