Kasper von Saldern

Kasper von Saldern (ros. Каспар фон Сальдерн), (ur. 11 lipca 1711 w Apenrade – zm. 31 października 1786 w Schierensee) – dyplomata niemiecki w służbie holsztyńskiej (do 1763) i rosyjskiej (do 1773). Ambasador rosyjski w Rzeczypospolitej od kwietnia 1771 do sierpnia 1772, przywódca różokrzyżowców rosyjskich.

Kasper von Saldern

Rodzina	von Saldern
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1711 Apenrade
Data i miejsce śmierci	31 października 1786 Schierensee
Ojciec	Friedrich von Saldern
Matka	Anna Maria Kamphøvener i Aabenraa
Odznaczenia

Czołowy minister rosyjski Nikita Panin uważał go za swego najzdolniejszego współpracownika. Obaj chcieli uniknąć rozbiorów Polski, by Rosja zachowała kontrolę nad całym terytorium RP.

W końcu 1770 roku, widząc bankructwo swej misji dyplomatycznej w Warszawie, Saldern zaczął zachowywać się bardzo brutalnie, czym ostatecznie zrażał wszystkich myślących jeszcze o porozumieniu z Rosją. W końcu września 1770 roku Salder oświadczył, że czas układów z Polakami minął już (od czerwca wiedział już o planach I rozbioru), a teraz Polacy powinni już tylko wyczekiwać biernie decyzji mocarstw ościennych.

Od roku 1782 zamieszkiwał w zbudowanym w latach 1776-1782 dworze Gut Schierensee w Schierensee^[1].

Był odznaczony Orderem Orła Białego^[2].

Bibliografia

• Historia Dyplomacji Polskiej - tom II 1572-1795, PWN Warszawa 1981, s. 526.