Katarzyna Bachleda-Curuś

Katarzyna Anna Bachleda-Curuś, z domu Wójcicka, primo voto Wójcicka-Trzebunia (ur. 1 stycznia 1980 w Sanoku) – polska łyżwiarka szybka, pięciokrotna olimpijka, dwukrotna medalistka olimpijska.

Katarzyna Bachleda-Curuś

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1980 Sanok
Wzrost	170 cm
Informacje klubowe
Klub	SKŁ Górnik Sanok (1994–2003) AZS Zakopane (2003–2007) LKS Poroniec Poronin (od 2007)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie srebro Soczi 2014 łyżwiarstwo szybkie (drużynowo) srebro Vancouver 2010 łyżwiarstwo szybkie (drużynowo) Mistrzostwa świata srebro Soczi 2013 drużynowo Uniwersjada złoto Turyn 2007 1500 m srebro Turyn 2007 3000 m brąz Innsbruck 2005 1000 m brąz Turyn 2007 1000 m Odznaczenia

Życiorys

Katarzyna Bachleda-Curuś (druga z prawej) po zdobyciu drużynowego brązowego medalu na ZIO 2010

Katarzyna Bachleda-Curuś podczas MŚ na dystansach 2013 w Soczi

Katarzyna Bachleda-Curuś odznaczona Orderem Odrodzenia Polski w 2010 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego

Urodziła się 1 stycznia 1980 w Sanoku^[1]. Jest jedną z trzech córek Renaty i Jana Wójcickich^[2][3]. Absolwentka Szkoły Podstawowej nr 4 w Sanoku z 1995^[4][5] i I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku z 1999^[6]. W 2001 podjęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie^[7][8].

Jest wychowanką trenera Marka Drwięgi w klubie SKŁ Górnik Sanok, którego barwy reprezentowała w latach 1994–2003 (w tym czasie zdobyła łącznie 74 medali: 46 złotych, 9 srebrnych i 19 brązowych)^[9]. Ponadto była trenowana przez Wiesława Ucznia oraz w kadrze narodowej przez Wiesława Kmiecika^[10]. Później w latach 2003–2007 reprezentowała barwy AZS Zakopane. Obecnie jest zawodniczką LKS Poroniec Poronin, a jej trenerem jest Krzysztof Niedźwiedzki^[11].

Uczestniczyła w zimowych igrzysk olimpijskich w Salt Lake City 2002 (zajęła dwa razy 26. miejsce na dystansach 1500 m i 3000 m), Turynie 2006 (zajęła 8. miejsce na 1000 m, 11. miejsce na 1500 m, 10. miejsce na 3000 m i 16. miejsce na 5000 m), w Vancouver 2010, gdzie zajęła 15. miejsce w biegu na 1500 m, 31. miejsce w biegu na 1000 m oraz 27 lutego 2010 zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym na dystansie 2400 wraz z Katarzyną Woźniak i Luizą Złotkowską. W decydującym boju o brązowy medal Polki pokonały Amerykanki^[12][13]. Cztery lata później weszła w skład polskiej ekipy narodowej w ZIO Soczi 2014. W biegu na 3000 m została zdyskwalifikowana za błąd techniczny w postaci przekroczenia linii w biegu^[14], w biegu na 1500 m zajęła 6. miejsce (najwyższa lokata wśród startujących Polek), zaś w biegu drużynowym zdobyła srebrny medal olimpijski wraz z Katarzyną Woźniak, Luizą Złotkowską i Natalią Czerwonką.

Została pierwszym sportowcem pochodzącym z Sanoka i wychowankiem klubu z tego miasta, który wystąpił na igrzyskach olimpijskich^[15][16][17] i jednocześnie wywalczył medal na tych zawodach.

Na mistrzostwach świata osiągnęła następujące wyniki:

• 2000 – 1000 m, 23. miejsce; 3000 m, 19. miejsce
• 2001 – 3000 m, 20. miejsce, 5000 m, 15. miejsce
• 2004 – 1500 m, 10. miejsce; 3000 m, 13. miejsce
• 2005 – 1500 m, 9. miejsce; 3000 m, 9. miejsce; 5000 m, 10. miejsce
• 2008 – 1500 m, 8. miejsce
• 2009 – 1500 m, 5. miejsce

W mistrzostwach Europy w wieloboju najwyższe 8. miejsce zajęła w 2008 w Kołomnej.

Na zimowej uniwersjadzie w 2005 (Innsbruck) zajęła 4. miejsce na 1500 m. Na uniwersjadzie w 2007 (Turyn) zdobyła złoty medal na 1500 m oraz srebro na 3000 m.

13 grudnia 2009 ujawniła w wywiadzie dla holenderskiej telewizji NOS, że podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 w Turynie zaoferowano jej około 50 tysięcy euro w zamian za wycofanie się z biegu na dystansie 5000 m^[18]. Propozycja łapówki wyszła od holenderskiej trenerki Ingrid Paul, której podopieczna Gretha Smit (srebrna medalistka na tym dystansie z Salt Lake City) nie zakwalifikowała się do zawodów i była pierwsza na liście rezerwowej. Katarzyna Wójcicka (Bachleda-Curuś), która początkowo nie planowała startu na tym dystansie, odmówiła i wystąpiła w biegu zajmując 16. miejsce^[19].

Wielokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski na wszystkich dystansach, w wieloboju i wieloboju sprinterskim. Należy do niej większość aktualnych rekordów polskich w łyżwiarstwie szybkim wśród kobiet.

W sezonie 2010/2011 nie startowała z uwagi na kontuzję i macierzyństwo^[20][21][22].

7 grudnia 2013 w zawodach Puchar Świata w sezonie 2013/2014 rozegranych w Berlinie zajęła 2. miejsce w wyścigu na 1500 m; było to jej pierwsze w karierze miejsce na podium w tym cyklu^[23].

W dniu 7 grudnia 2018 ogłosiła zakończenie kariery zawodniczej^[24][25].

Życie prywatne

29 czerwca 2002 w kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku zawarła związek małżeński z Michałem Trzebunią (także panczenista, medalista mistrzostw Polski)^[2][26]. W 2009 jej drugim mężem został Jakub Bachleda-Curuś^[3][27][28], z którym ma córki Hannę (ur. 2011)^[29][30] i Zofię (ur. 2015)^[31].

Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku^[32].

W 2013 została ambasadorką kampanii firmy Procter & Gamble pt. „Dziękuję Ci, mamo...”, w której wystąpiła wraz ze swoją matką, Renatą Wójcicką^[33][34].

Nagrody i odznaczenia

Nagrody

• Nagroda Miasta Sanoka – dwukrotnie: za rok 1996 (I stopnia w dziedzinie sportu i turystyki za osiągnięcia sportowe na szczeblu krajowym)^[35][36][37], za rok 1999 (w dziedzinie sportu i turystyki za osiągnięcia sportowe w łyżwiarstwie szybkim)^[38][39][40].
• Nagroda Powiatu Sanockiego w dziedzinie sportu: 2001^[41][42].
• Wielka Honorowa Nagroda Sportowa za 2010 rok^[43].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2010)^[44][45].
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[46][47].

Wyróżnienia

• Czwarte miejsce w plebiscycie na najpopularniejszego sportowca województwa krośnieńskiego, organizowanym przez czasopismo „Podkarpacie” za rok 1997^[48].
• Drugie miejsce w plebiscycie dla najpopularniejszego sportowca Sanoka: za rok 1997^[49], za rok 2000^[50].
• Pierwsze miejsce w plebiscycie dla najpopularniejszego sportowca Sanoka: za rok 1998^[51][52], za rok 1999^[53]
• Trzecie miejsce w plebiscycie dla najpopularniejszego sportowca Sanoka: za rok 2001^[54]