Klejstotecjum

Klejstotecjum (l.mn. kleistotecja, łac. cleistothecium) – rodzaj owocnika u workowców^[1]. Nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: kleistós oznaczającego zamknięty’ i théke – schowanie, skrzynia^[2].

Klejsotecjum to owocnik całkowicie zamknięty, bez otworu. Wewnątrz nie posiada płonnych strzępek. Worki, w których powstają zarodniki rozmieszczone są w nim bezładnie. Zarodniki wydostają się na zewnątrz dopiero po dojrzeniu owocnika. Następuje to na dwa sposoby: albo ściana owocnika pęka i zarodniki wydostają się przez powstały otwór, albo całkowicie rozpada się. Klejstotecjum to przeważnie nieduży owocnik o mniej więcej kulistym kształcie^[3]. Owocniki typu klejsotecjum występują np. w rzędach Eurotiales, Erysiphales, Elaphomycetales^[4].

Na klejstotecjum u niektórych grzybów (np. u mączniakowców Erysiphales) występują różnego rodzaju wyrostki zwane przyczepkami. Budowa tych przyczepek ma duże znaczenie przy oznaczaniu rodzajów i gatunków^[5].

Podobne budową do klejstotecjów i również zamknięte są owocniki typu chasmotecjum^[6].

• 
  Klejstotecja Erysiphum adunca na liściu
• 
  Klejstotecjum z przyczepkami u Erysiphe alphitoides
• 
  Uwalnianie się zarodników z klejstotecjum