Kościół Świętej Trójcy w Lędzinach-Hołdunowie

Kościół Świętej Trójcy – świątynia parafii ewangelicko-augsburskiej wybudowana w latach 1982–1984 w Lędzinach, w dzielnicy Hołdunów. Jest to drugi kościół ewangelicki w Hołdunowie, po rozebranym w 1967 roku pierwszym kościele.

kościół Świętej Trójcy

kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Lędziny
Adres	ul. J. Ch. Ruberga 1
Wyznanie	protestanckie
Kościół	ewangelicko-augsburski
parafia	Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy w Lędzinach-Hołdunowie
Wezwanie	Świętej Trójcy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1982 Data zakończenia budowy 1984 Data poświęcenia 1986
Dane świątyni Architekt Adam Lisik Świątynia • powierzchnia 600 m² Liczba naw 1
Położenie na mapie Lędzin kościół Świętej Trójcy
Położenie na mapie Polski kościół Świętej Trójcy
Położenie na mapie województwa śląskiego kościół Świętej Trójcy
Położenie na mapie powiatu bieruńsko-lędzińskiego kościół Świętej Trójcy
50°08′49,3″N 19°08′06,0″E

Historia

Starania o budowę kościoła ewangelicko-augsburskiego w Hołdunowie rozpoczęły się na początku XIX wieku. Wcześniej miejscowi ewangelicy wybudowali kaplicę z plebanią oraz mieszkaniem pastora. W 1800 roku był już gotowy projekt świątyni, a także zebrano 1300 talarów na jej budowę, jednakże ostatecznie nie przystąpiono do budowy^[1].

W 1898 roku architekt Scheiner z Pszczyny wykonał kolejny projekt kościoła. Jego budowę rozpoczęto w roku 1900. W roku 1947 ewangelicy musieli oddać kościół w Hołdunowie katolikom, od tego czasu nabożeństwa odbywały się w salce w budynku naprzeciw plebanii. Kościół (wówczas katolicki) w roku 1955 uległ zniszczeniom na skutek szkód górniczych i został wyłączony z użytkowania, a w 1967 roku został rozebrany^[1].

W końcu lat 70. XX wieku parafia ewangelicka uzyskała zgodę na budowę nowego kościoła^[2]. Projekt wykonał w 1981 roku architekt Adam Lisik^[3], kamień węgielny poświęcono 8 października 1983 roku^[4]. Kościół wybudowano w latach 1982–1984^[3]. 12 października 1986 roku odbyła się uroczystość poświęcenia świątyni^[4].

Opis

Kościół ma 600 m² powierzchni użytkowej oraz 5000 m³ kubatury^[3]. Jest jednoprzestrzenny, nakryty wysokim dachem składającym się z dwóch części przesuniętych względem siebie. Pomiędzy nimi znajdują się okna doświetlające wnętrze. Podobne przesunięcie widoczne jest w rzucie świątyni – plan świątyni ma kształt sześciokąta „przeciętego” w połowie i rozsuniętego, co podkreśla osiowość założenia. Chór muzyczny wsparty jest na wspornikach. Do nawy przylega pomieszczenie przeznaczone dla matek z dziećmi^[5].

Symbolika

Kościół usytuowany jest pomiędzy drogą (symbolizująca według projektanta życie) a cmentarzem (symbolizującym śmierć). W ten sposób budynek staje się ważnym elementem na drodze do wieczności, a jednocześnie miejscem rozdzielającym życie doczesne od życia po śmierci. Wysoki dach, o krawędziach zbiegających się do środka, silnie akcentuje oś pionową symbolizującą drogę do Boga^[2][3][5].