Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kościół św. Barbary w Nowej Rudzie
zabytek nieruchomy w województwie dolnośląskim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kościół świętej Barbary – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Nowa Ruda diecezji świdnickiej. Znajduje się w dzielnicy Drogosław.
Galeria: Wnętrze
Remove ads
Historia
Prace budowlane zostały rozpoczęte w dniu 17 stycznia 1910 roku[2]. Nadzór budowlany został powierzony architektowi i projektodawcy Ludwigowi Schneiderowi, natomiast budowę prowadziła firma B. Tautz z Nowej Rudy. Kościół powstał dzięki zaangażowaniu powołanego Towarzystwa Budowy Kościoła, licznych mieszkańców Drogosławia oraz księdza Arnolda Wachsmanna – proboszcza z Nowej Rudy. Świątynia została konsekrowana w dniu 12 września 1911 roku przez arcybiskupa praskiego Lva Skrbenskýego z Hříště. Po wybudowaniu kościół spełniał rolę filialnego parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie.
W 1913 roku przy świątyni została powołana kuracja – placówka pośrednia między stacją duszpasterską a parafią. Samodzielną parafię św. Barbary utworzono dopiero w 1945 roku.
Po 1945 roku zostały wykonane kilkakrotnie prace zabezpieczające i remontowe. W 1967 roku w całości została odrestaurowana polichromia oraz została wymieniona instalacja elektryczna, w 1972 roku zostało wymienione łupkowe pokrycie wieży na blaszane i w 1976 roku zostały uzupełnione tynki i odmalowana została elewacja[3].
Remove ads
Architektura
Kościół jest okazałą budowlą o cechach neoromańskich[2]. Bryła kościoła jest rozczłonkowana, ma transept i półkoliście zamknięte prezbiterium[2]. Nawa i wieża nakryte są wysokimi dachami, na kalenicy dachu wieży jest sygnaturka z prześwitem[2]. Okna, portale i naroża ujęte są w kamienne ciosy[2].
Wystrój wnętrza świątyni tworzony jest przez: polichromię wykonaną w 1911 roku przez malarza Richarda Richtera z Kłodzka, witraże wykonane przez witrażystę z Wrocławia – M. Nierlego[3]. Kamieniarkę piaskowcową natomiast zaprojektował architekt Ludwig Schneider i wykonali ją kamieniarze z Lądka-Zdroju[3].
Wyposażenie świątyni poza wyjątkami pochodzi z czasu budowy. Należą do niego m.in.: ołtarz główny nazywany Altare Privilegiatum, figury wykonane w warsztatach rzemieślniczych w Lądku-Zdroju, nisza znajdująca się między bramami wejściowymi w której jest umieszczona figura Dobrego Pasterza, 31-głosowe organy wykonane przez Józefa i Franciszka Luxów z Lądka-Zdroju w 1912 roku, trzy dzwony wykonane w 1919 roku przez zakład Bochumer Verein w Bochum[3].
Remove ads
Galeria
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads