Komos

Komos (stgr. κῶμος, kōmos) – w świecie hellenistycznym wesoły, często pijany, obrzędowy pochód młodzieńców^[1][2].

Komos był przedmiotem malarstwa wazowego

Zobacz multimedia związane z tematem: Komos

Uczestnicy (komastai) pojawiają się w ikonografii z naczyniami do picia, co podkreśla związek z ucztą i winem. Źródła literackie oraz malarstwo wazowe wskazują, że istotną rolę w komosie odgrywały muzyka i taniec; komastai nosili instrumenty, a niekiedy także pochodnie, gdyż pochody odbywały się również nocą. Komos miał charakter żywiołowy i hałaśliwy, daleki od zdyscyplinowanego rytuału^[1].

Choć komos bywał kojarzony z prywatnymi sympozjonami, nie był do nich ograniczony. Najstarsze wzmianki odnoszą się do zgromadzeń prywatnych (np. wesel) lub ogólnych okazji do śpiewu i tańca. Istniały jednak także komosy o charakterze publicznym, pełniące ustaloną funkcję w świętach miejskich i traktowane jako praktyka kultowa. Organizowano je ku czci różnych bóstw, m.in. Apollona, Zeusa, Artemidy czy Heraklesa, a więc nie miały one wyłącznie dionizyjskiego charakteru. Mimo to komos najczęściej łączono z Dionizosem, bogiem wina; podczas Wielkich Dionizjów istniał prawdopodobnie zaplanowany komos, odbywający się wieczorem pierwszego dnia święta^[1].

Komos należy odróżnić od chóru i pompe. Chór (choros) cechował się ściśle skoordynowanym śpiewem i tańcem, wymagał prób oraz przygotowanego tekstu, a jego wykonanie było skierowane do publiczności. Pompe była natomiast uroczystą, uporządkowaną procesją o jasno określonym celu, np. prowadzącą ofiary na miejsce składania ofiar podczas Dionizjów. W przeciwieństwie do niej komos był spontaniczny, nieuporządkowany i nastawiony na samą zabawę, bez wyraźnego punktu docelowego^[1].

Zobacz też

• Komedia