Konstandinos Tsatsos

Konstandinos Tsatsos (gr. Κωνσταντίνος Τσάτσος; ur. 1 lipca 1899 w Atenach, zm. 8 października 1987 tamże^[1]) – grecki prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, profesor, minister, deputowany, a w latach 1975–1980 prezydent Grecji.

Konstandinos Tsatsos

Κωνσταντίνος Τσάτσος

Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1899 Ateny
Data i miejsce śmierci	8 października 1987 Ateny
Prezydent Republiki Greckiej
Okres	od 20 czerwca 1975 do 14 maja 1980
Przynależność polityczna	Nowa Demokracja
Pierwsza dama	Joana Tsatsu
Poprzednik	Michail Stasinopulos
Następca	Konstandinos Karamanlis

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Pracował początkowo w dyplomacji, kształcił się następnie na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1929 został wykładowcą szkoły prawa na macierzystej uczelni^[2]. W 1932 objął stanowisko profesorskie. Zajmował się też literaturą klasyczną i współczesną^[3]. W 1939 w okresie dyktatury Joanisa Metaksasa został aresztowany, deportowany na wyspę Skiros i zwolniony z uniwersytetu^[2][3]. W trakcie niemieckiej okupacji działał w ruchu oporu. W 1944 w obliczu zagrożenia aresztowaniem uciekł na Bliski Wschód^[2]. Był doradcą funkcjonującego na uchodźstwie rządu^[1]. Po wyzwoleniu powrócił na uczelnię^[3].

Zaangażował się wkrótce w działalność polityczną w ramach Partii Liberalnej. Między 1945 a 1949 oraz 1956 a 1963 obejmował liczne stanowiska ministerialne, był ministrem zabezpieczenia społecznego, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, lotnictwa, prasy i informacji, spraw religijnych i edukacji, ministrem odpowiedzialnym za prezydium rządu. Był też m.in. wiceministrem do spraw koordynacji (1951). Wybierany na posła do greckiego parlamentu. Stał się bliskim współpracownikiem Konstandinosa Karamanlisa, w 1956 dołączył do założonej przez niego Narodowej Unii Radykalnej^[1][2][3].

W okresie junty czarnych pułkowników współpracował z przedsiębiorstwem wydawniczym i z Akademią Ateńską (od 1961 członek, później wiceprzewodniczący i przewodniczący tej instytucji)^[2][3]. Był aktywnym opozycjonistą wobec reżimu. Po jego upadku w 1974 brał udział w opracowaniu nowej konstytucji^[1]. W tym samym roku objął urząd ministra kultury^[3], a także uzyskał mandat posła do Parlamentu Hellenów I kadencji z listy Nowej Demokracji^[4]. W następnym roku wybrany na prezydenta Grecji^[2]. Urząd ten sprawował w okresie od czerwca 1975 do maja 1980^[5]. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością dydaktyczną i publicystyczną^[1].

Życie prywatne

Był mężem Joany Tsatsu, siostry Jorgosa Seferisa^[2]. Miał dwie córki^[3].