Korneliusz (Jakobs)

Korneliusz, imię świeckie Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie, zm. 19 kwietnia 2018^[1]) – estoński i rosyjski biskup prawosławny, zwierzchnik samorządnego Estońskiego Kościoła Prawosławnego od nadania mu autonomii w 1993 r. do śmierci^[2].

Korneliusz

Корнилий

Wiaczesław Jakobs Вячеслав Якобс
Metropolita talliński i całej Estonii
Kraj działania	Estonia
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1924 Tallinn
Data śmierci	19 kwietnia 2018
Miejsce pochówku	Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie
Metropolita talliński i całej Estonii
Okres sprawowania	2000–2018
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia tallińska
Śluby zakonne	21 sierpnia 1990
Diakonat	19 sierpnia 1945
Prezbiterat	8 lutego 1948
Nominacja biskupia	20 czerwca 1990
Chirotonia biskupia	15 września 1990

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 września 1990
Miejscowość	Tallinn
Miejsce	Sobór św. Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Aleksy II
Współkonsekratorzy	Tichon (Tajakka), Eugeniusz (Żdan), Wiktor (Pjankow), Lew (Cerpicki)
Współkonsekrowani biskupi Szymon (Getia) 3 października 1993 Łazarz (Gurkin) 21 lipca 2009

Życiorys

Był synem Wasilija Jakobsa, szlachcica i wojskowego, pułkownika Białej Armii, który emigrował do Estonii po klęsce białej armii gen. Nikołaja Judenicza. Matka przyszłego hierarchy, Tatiana Leonidowna Jepinatjewa, pochodziła z kupieckiej rosyjskiej rodziny z Tallinna^[3]. Został ochrzczony w cerkwi św. Mikołaja w Tallinnie. Edukację zdobył w rosyjskiej szkole w Tallinnie przy cerkwi Narodzenia Matki Bożej (Kazańskiej Ikony Matki Bożej), zaangażował się wówczas w życie miejscowej parafii jako lektor, psalmista i dzwonnik. Był również hipodiakonem arcybiskupa narewskiego Pawła^[3]. W 1943 ukończył gimnazjum^[4]. W 1945 razem z arcybiskupem tallińskim i całej Estonii Pawłem uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego^[3].

15 lipca 1945 ożenił się z Tatianą Sołowjewą. W małżeństwie tym przyszły na świat dwie córki^[3]. 19 sierpnia tego samego roku arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł wyświęcił go na diakona. Służył w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie. 8 lutego 1948 nowy arcybiskup talliński Izydor udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957^[4].

27 lutego 1957 został aresztowany i oskarżony o antyradziecką agitację^[5]. Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Tallinnie–Nõmme. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych^[4].

W 1974 zmarła jego żona^[3].

20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej^[4]. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim przed jego namiestnikiem archimandrytą Pawłem^[3]. 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosił tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity^[4]. Zmarł w 2018 r.^[1] i został pochowany na cmentarzu św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie^[6].

Autor autobiografii O mojem puti^[3].