Krokiew (budownictwo)

Krokiew – belka dźwigająca bezpośrednio pokrycie dachu, ustawiona prostopadle do okapu^[1]. Pochyła belka więźby dachowej^[2], najczęściej drewniana, oparta na murłacie lub oczepie. Do krokwi, zwykle wzmocnionych jętkami, przytwierdza się łaty lub płatwie, na których kładzie się pokrycie dachowe. W budynkach o małej rozpiętości krokwie stanowią nieraz jedyną konstrukcję nośną dachu jednospadowego, w innych rozwiązaniach krokwie mogą wchodzić w skład więzarów dachowych lub tylko podtrzymywać pokrycie dachowe, przekazując jego ciężar na znajdujące się pod nim elementy konstrukcyjne^[1]. Przekroje krokwi są zazwyczaj prostokątne. W konstrukcji tradycyjnej stosowano krokwie o wymiarach 7 × 14 cm lub 8 × 16 cm; w konstrukcjach współczesnych zalecane są przekroje bardziej smukłe 5 × 14 cm, 5 × 16 cm, a nawet 5 × 20 cm^[1].

Ten artykuł dotyczy konstrukcji drewnianej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

1, 4 – krokwie, 2 – łaty, 5 – jętki

Typy krokwi:

• główna – tworzy ramiona wiązara ciesielskiego
• czołowa – krokiew główna wspierająca krótsze połacie w dachach wielospadowych
• koszowa – podpiera kosz (krokwie kulawkę^[1]) dachu wielopołaciowego^[2]
• narożna (krawężnica) – podpiera kalenicę narożną dachu wielopołaciowego^[2]
• kulawka – w dachu wielopołaciowym krótsza krokiew oparta na krokwi narożnej lub koszowej^[1].