Córka Józefa i Adelajdy ze Szmigielskich^[1]. Jej rodzice byli działaczami organizacji komunistycznych^[2].

Uczyła się w szkole zorganizowanej przez Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci^[2]. Była członkinią dziecięcej komunistycznej organizacji „Pionier”^[3]. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę, uczestnicząc w tajnych kompletach^[2]. Na początku 1940 przystąpiła do założonego przez tzw. piątkę żoliborską Towarzystwa Przyjaciół ZSRR, które potem przekształciło się w Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR^[2]. Pomagała w wydawaniu „Wieści ze świata” (czasopismo zmieniło później nazwę na „Do zwycięstwa”)^[2].

Od 1942 roku członkini Polskiej Partii Robotniczej (PPR)^[1]. Angażowała się w pomoc jeńcom radzieckim na Pradze^[2]. W czerwcu 1942 została radiotelegrafistką w Centralnej Łączności PPR^[2].

We wrześniu 1943 powierzono jej samodzielną obsługę radiostacji w różnych lokalizacjach − na Burakowie, Brwinowie, a także w mieszkaniu przy ul. Krasińskiego 20 m. 37 na Żoliborzu^[2]. Wiosną 1944 roku rozpoczęła nadawanie z Salomei^[2]. W pierwszych dniach lipca 1944 roku do lokalu, w którym znajdowała się radiostacja, wtargnęli Niemcy^[2]. Wraz z rodziną została aresztowana przez Gestapo^[4]. Jej ojca rozstrzelano, a ona sama wraz z matką zostały przewiezione do siedzibie Gestapo przy al. Szucha w Warszawie, a później osadzone na oddziale kobiecym Pawiaka^[4].

Była torturowana w czasie przesłuchań, ale nikogo nie wydała^[2]. Została rozstrzelana przez Niemców w ruinach getta 26 lipca 1944 roku^[2].

Życiorys

Upamiętnienie

Przypisy

Bibliografia