Krzysztof Łypacewicz

Krzysztof Roman Łypacewicz (ur. 21 kwietnia 1931 w Warszawie, zm. 6 sierpnia 2017^[1] tamże^[2]) – polski inżynier, więzień polityczny, działacz opozycji w okresie PRL, były wicewojewoda warszawski.

Krzysztof Łypacewicz

Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1931 Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 2017 Warszawa
Zawód, zajęcie	inżynier
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stanisława i Anny^[2]. W okresie II wojny światowej należał do Szarych Szeregów. W 1944 był łącznikiem w powstaniu warszawskim w Śródmieściu^[3]. Od 1948 działał w grupach niepodległościowych. W 1951 został aresztowany, następnie skazany na karę sześciu lat pozbawienia wolności, zwolniono go warunkowo w 1954.

Absolwent Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1948)^[4]. W 1958 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, w 1975 obronił doktorat. W latach 1958–1989 pracował jako główny projektant w Centralnym Ośrodku Badawczo-Projektowym Konstrukcji Metalowych „Mostostal” w Warszawie. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, przewodniczył komisji zakładowej, zasiadał w zarządzie Regionu Mazowsze, był delegatem na I KZD w Gdańsku. W stanie wojennym został internowany na okres około trzech miesięcy. Działał potem w podziemnych strukturach związku.

W 1990 objął urząd wicewojewody warszawskiego. Bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski w wyborach z 1991 z ramienia KLD. W 1994 podał się do dymisji, przechodząc na emeryturę. Do 1998 zasiadał w radzie gminy Warszawa-Centrum. Należał do Związku Powstańców Warszawskich.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 315/5/20)^[5].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1994 otrzymał Krzyż Oficerski tego orderu^[6]. Wyróżniony także Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.