Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Lądowa Obrona Wybrzeża

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads

Lądowa Obrona Wybrzeża (LOW)jednostka Wojska Polskiego w sile jednej brygady piechoty[1][2][3].

Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
Remove ads

Historia Lądowej Obrony Wybrzeża

Podsumowanie
Perspektywa

Lądowa Obrona Wybrzeża nie występowała w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Jej powstanie przewidywał plan mobilizacyjny „W”. Zgodnie z planem jednostki mobilizowane zostały zaliczone do grupy „zielonej”. Dowództwo Lądowej Obrony Wybrzeża mobilizowało się w oparciu o Dowództwo Morskiej Brygady Obrony Narodowej. Dowódcy LOW miały podlegać:

  • baon morski nr 1 z plutonem przeciwpancernym typu I mobilizowany w Wejherowie przez 1 Morski batalion strzelców,
  • 2 morski baon strzelców z plutonem przeciwpancernym typu I mobilizowany w Gdyni przez 2 Morski batalion strzelców,
  • 3 morski baon strzelców mobilizowany w Gdyni według organizacji baonu typ specjalny, zawiązkiem był batalion ON „Gdynia I”,
  • 4 morski baon strzelców mobilizowany w Kartuzach według organizacji baonu typ specjalny, zawiązkiem był batalion ON „Kartuzy”,
  • kompania zapasowa morskich baonów strzelców mobilizowana w Gdyni przez 2 Morski batalion strzelców,
  • pluton artylerii pozycyjnej typ I nr 111 mobilizowany w Gdyni przez 2 Morski batalion strzelców,
  • oraz pozostające na etatach pokojowych: batalion ON „Gdynia II” i Kaszubski Batalion ON[4].

Zadaniem Lądowej Obrony Wybrzeża była osłona mobilizacji oraz obrona Oksywia, Gdyni, Helu i Westerplatte. Lądowa Obrona Wybrzeża pułkownika Dąbka miała siłę 15.000 żołnierzy, dysponowała ok. 50 lekkimi (37 – 105 mm) działami i jej terenem działań były Gdynia i Oksywie.

Dowódcy Lądowej Obrony Wybrzeża podlegały wszystkie jednostki lądowe znajdujące się w rejonie Gdyni, mające walczyć o utrzymanie tego portu. Główne siły stanowiły Oddział Wydzielony „Wejherowo” na zachód od Wejherowa, składający się z 1 Morskiego pułku strzelców i batalionu Obrony Narodowej „Puck”, Oddział Wydzielony „Redłowo” na południe od Gdyni, złożony z 2 Morskiego pułku strzelców i 1 batalionu rezerwowego oraz Oddział Wydzielony „Kartuzy” w rejonie Kartuz, składający się z batalionu ON „Kartuzy” i batalionu ON „Gdynia II”. W okolicach Koleczkowa walczyć miał batalion ON „Gdynia I”. Pozostałe jednostki miały bronić bezpośrednio Gdyni i Kępy Oksywskiej.

Obronę przeciwlotniczą Gdyni stanowił 1 morski dywizjon artylerii przeciwlotniczej z ośmioma stałymi armatami przeciwlotniczymi kalibru 75 mm wz. 22/24 i dwoma plutonami reflektorów przeciwlotniczych z morskiej kompanii reflektorów przeciwlotniczych. Lądowa Obrona Wybrzeża posiadała łącznie czterdzieści dział różnego typu, trzydzieści cztery moździerze i granatniki, sto dziewięćdziesiąt dwa ciężkie i dwieście sześćdziesiąt sześć ręcznych karabinów maszynowych. Podlegały jej także komisariaty Straży Granicznej. Łącznie wszystkich żołnierzy na lądzie było około 17 tys.

Remove ads

Lądowa Obrona Wybrzeża w kampanii wrześniowej

LOW wzięła na siebie główny ciężar walk, ona też poniosła największe straty, nie tylko w liczbach bezwzględnych, ale i proporcjonalnie do stanu walczących. Stanowiła ona 75% żywych sił całości obrony Wybrzeża, a jej straty w zabitych i rannych wynoszą 95% wszystkich strat tej całości.

Według obliczeń, straty Lądowej Obrony Wybrzeża ocenia się na nieco ponad 2000 zabitych i nieco ponad 3000 rannych.

Remove ads

Organizacja wojenna Lądowej Obrony Wybrzeża

Po mobilizacji stan jednostek i pododdziałów podlegających pod dowództwo LOWyb uległ zmianie – doszły także jednostki zorganizowane „ponad stan", m.in.:

Obsada personalna Dowództwa Lądowej Obrony Wybrzeża

  • dowódca – płk piech. Stanisław Dąbek † 19 września 1939
  • szef sztabu – ppłk dypl. piech. Marian Sołodkowski (do 8/9 września 1939, następnie do 12 września dowódca odcinka Rumia-Zagórze, od 13 września odcinka Obłuże-Oksywie)[5]
  • szef sztabu – mjr dypl. art. Józef Szerwiński (od 9 września 1939)
  • oficer operacyjny – kpt. dypl. art. Wacław Tym
  • oficer informacyjny – kpt. piech. Stanisław Spyrłak
  • oficer organizacyjny – mjr piech. Adolf Dzierżyński[a]
  • kwatermistrz – kpt. int. z wsw Józef Franciszek Scholz (Szolc-Nartowski)[b]
  • szef łączności – mjr łącz. Teodor Spychalski
  • oficer sztabu – kpt. sap. Zbigniew Ratajski
Remove ads

Uwagi

  1. Adolf Dzierżyński (ur. 31 maja 1894) na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 100. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 był komendantem 2 Obwodu PW w Sandomierzu przy 2 pp Leg. Był odznaczony VM, KNzM i ZKZ[6].
  2. Józef Franciszek Scholz (ur. 25 grudnia 1900) na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 9. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi. W marcu 1939 był komisarzem Dywizjonu Okrętów Podwodnych. Był odznaczony SKZ[7].
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads