Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Lamar (herb szlachecki)
polski herb szlachecki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Lamar (Lamara, Lamare, Lamarie) − polski herb szlachecki, herb własny z indygenatu[1], herb pochodzenia neapolitańskiego.
Opis herbu
Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym, czerwonym, orzeł srebrny w koronie trzymający berło i miecz; w polu dolnym, błękitnym, krzyż jerozolimski.
Klejnot – nieznany.
Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite srebrem.
Wzmianki heraldyczne
W 1578 król Stefan Batory potwierdził szlachectwo Franciszka Dellamare, szlachcica neapolitańskiego[2].
Do swojego dawnego herbu miał dodanego Orła Białego, na czerwonym polu[3].
W 1726 potwierdzenie szlachectwa uzyskał generał-adiutant Piotr de Lamar (de Lamar).
Herbowni
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Lamar (Lamara, Lamarie, Delamare, de Lamare).
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads