Latarnia (architektura)

Latarnia – cylinder umieszczony na górnym pierścieniu kopuły lub na dachu, z otworami doświetlającymi wnętrze^[1][2][3]. Budowana zwykle na planie koła lub wieloboku foremnego. Latarnia zazwyczaj przykrywana była hełmem, a jej ściany często zdobione były spływami wolutowymi, pilastrami, kolumienkami lub hermami^[1][2].

Barokowy hełm z latarnią na wieży kościoła św. Piotra i Pawła w Bożkowie

Latarnia na kopule doświetlająca wnętrze w kościele św. Ludwika Króla Francji w Rzymie

W średniowieczu na skrzyżowaniu naw i transeptu budowano doświetlające wieże-latarnie^[2]. W renesansie i baroku często stosowane jako zwieńczenie kopuł. W Polsce ze znanych kopuł z latarnią należy wymienić przykrycie kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu.

Latarnią nazywana jest także nadbudówka z oknami nad dachem doświetlająca pomieszczenie pod nim (np. klatkę schodową)^[1][2].

Zobacz też

Zobacz hasło latarnia w Wikisłowniku

Zobacz multimedia związane z tematem: Latarnia (architektura)

• latarnia morska
• bęben (architektura)