Lee Van Cleef

Clarence Leroy Van Cleef Jr.^[1][2] (ur. 9 stycznia 1925 w Somerville w stanie New Jersey, zm. 16 grudnia 1989 w Oxnard w stanie Kalifornia) – amerykański aktor filmowy.

Lee Van Cleef

Lee Van Cleef w filmie Śmierć jeździ konno (1967)
Imię i nazwisko	Clarence Leroy Van Cleef Jr.
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1925 Somerville
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1989 Oxnard
Zawód	aktor
Współmałżonek	Patsy Ruth (1943–1960; rozwód) Joanie Marjorie Drane (1960-1974; rozwód) Barbara Havelone (1976–1989; jego śmierć)
Lata aktywności	1942–1989
Odznaczenia

Najbardziej znany z ról w spaghetti westernach, m.in. w dwóch filmach trylogii dolarowej: Za kilka dolarów więcej oraz Dobry, zły i brzydki^[3][4].

Dzieciństwo i służba wojskowa

Jego rodzicami byli Marion Levinia (z domu Van Fleet) i Clarence LeRoy Van Cleef, oboje o holenderskich korzeniach. Podczas II wojny światowej służył w US Navy. Najpierw był w załodze ścigacza okrętów podwodnych, a później w trałowcu USS „Incredible”, na którym odpowiadał za funkcjonowanie sonaru^[5]. Za zasługi został odznaczony wieloma medalami: Brązową Gwiazdą, Medalem za Dobre Zachowanie, Medalem Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu, Medalem Kampanii Azji-Pacyfiku, Medalem Kampanii Amerykańskiej i Medalem Zwycięstwa w II Wojnie Światowej^[6]. W 1946 zakończył służbę w amerykańskiej marynarce^[7].

Kariera

W wolnych chwilach grywał w niewielkich przedstawieniach. Jego talent sprawił, że został dostrzeżony przez Stanleya Kramera. Reżyser polecił go Fredowi Zinnemannowi i Van Cleef dostał małą rolę jako czarny charakter (Jack Colby) w filmie W samo południe. Po tym debiucie jego kariera zaczęła się rozwijać bardzo szybko, aż do poważnego wypadku samochodowego w 1959. Po tym zdarzeniu rozstał się z żoną, na jakiś czas oddalił się od aktorstwa, zaczął pracować jako dekorator wnętrz i wkrótce znów się ożenił.

Jego ekranowa kariera znowu nabrała tempa po udziale w filmach wyreżyserowanych przez Sergio Leone pt. Za kilka dolarów więcej^[8] i Dobry, zły i brzydki^[9]. Stał się wówczas gwiazdą kolejnych, już mniej znanych spaghetti westernów, występując m.in. w filmach Śmierć jeździ konno, czy El Condor. Potem wrócił do Hollywood, ożenił się po raz trzeci i grał w różnych niskobudżetowych filmach akcji. Ostatnim głośnym filmem w jego karierze była Ucieczka z Nowego Jorku (1981) w reż. Johna Carpentera.

Życie prywatne

W 1943 poślubił swoją przyjaciółkę Patsy Ruth Kahle, z którą miał później trójkę dzieci. W 1958 rozwiódł się z Patsy, a dwa lata później został mężem Joan Marjorie Drane. Jego trzecią żoną była Barbara Havelone, z którą ożenił się w 1976^[10].

Zmarł 16 grudnia 1989 w wieku 64 lat na zawał serca. Został pochowany na Forest Lawn Memorial Park w Hollywood Hills^[11].

Wybrana filmografia

• W samo południe (1952) jako Jack Colby
• Arena (1953) jako Smitty
• Bestia z głębokości 20 000 sążni (1953) jako kapral Stone
• Wielki kartel (1955) jako Fante
• Opowieść o złym człowieku (1956) jako Fat Jones
• Zdobywca (1956) jako Chepei
• Gwiazda szeryfa (1957) jako Ed McGaffey
• Pojedynek w Corralu O.K. (1957) jako Ed Bailey
• Młode lwy (1958) jako sierżant Rickett
• Bravados (1958) jako Alfonso Parral
• Samotny jeździec (1959) jako Frank
• Jak zdobywano Dziki Zachód (1962) jako pirat rzeczny (epizod)
• Człowiek, który zabił Liberty Valance’a (1962) jako Reese
• Za kilka dolarów więcej (1965) jako płk. Douglas Mortimer
• Dobry, zły i brzydki (1966) jako Angel Eyes Sentenza „Zły”
• Colorado (1967) jako Jonathan Corbett
• Śmierć jeździ konno (1967) jako Ryan
• Dni gniewu (1967) jako Frank Talby
• Do diabła z prawem (1968) jako Billy Joe Cudlip
• Sabata (1969) jako Sabata
• El Condor (1970) jako Jaroo
• Powrót Sabaty (1971) jako Sabata
• Siedmiu wspaniałych nadjeżdża (1972) jako szeryf Chris Adams
• Krwawe pieniądze (1974) jako Dakota
• Diamante Lobo (1975) jako ojciec John (Lewis)
• Ośmiokąt (1980) jako McCarn
• Ucieczka z Nowego Jorku (1981) jako Bob Hauk
• Wyścig Cannonball III (1989) jako dziadek przeskakujący kamień