Leon VIII

Leon VIII (łac. Leo VIII, zm. 1 marca 965 w Rzymie) – papież w okresie od 6 grudnia 963 do stycznia 964 i od czerwca 964 do 1 marca 965^[1].

Leon VIII

Leo Octavus

Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	brak danych Rzym
Data i miejsce śmierci	1 marca 965 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	963–964 i 964–965
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	6 grudnia 963

Życiorys

Przed wyborem na papieża był świeckim protoscriniariusem tzn. głównym notariuszem w Pałacu Laterańskim^[1]. Został wybrany podczas synodu rzymskiego za zgodą cesarza Ottona I, tuż po ucieczce swego poprzednika, Jana XII z Rzymu^[1]. W ciągu jednego dnia otrzymał wszystkie święcenia oraz został konsekrowany^[2]. Naruszało to prawo kanoniczne, dlatego niekiedy bywa zaliczany do grona antypapieży^[3], jednak Annuario Pontificio wymienia go jako legalnego papieża na zasadzie in dubio pro reo.

Po wyborze na papieża, Leon złożył przysięgę wierności Ottonowi^[1]. 3 stycznia 964 Jan XII wywołał powstanie, które zostało krwawo stłumione, jednak skłoniło to Leona do namówienia cesarza do zwolnienia zakładników przekazanych mu przez Rzym^[1]. Decyzja ta była niepopularna i doprowadziła do zamieszek w Rzymie, po wyjeździe cesarza w połowie stycznia^[2]. Spowodowało to ucieczkę Leona na dwór cesarski i powrót Jana na Stolicę Piotrową, który 26 lutego 964 roku ekskomunikował Leona i unieważnił wszystkie święcenia, jakie udzielił^[1].

Gdy 14 maja 964 Jan XII umarł, Rzymianie błagali cesarza, by nowym papieżem został wybrany przez nich, Benedykt V^[2]. Otton jednak stanowczo się temu sprzeciwił; 23 czerwca wkroczył do Rzymu i przywrócił na urząd papieski Leona, który natychmiast odwołał Benedykta i zesłał na wygnanie do Hamburga^[2]. Leon zmarł 1 marca 965 roku.

Zabronił laikom wchodzić do prezbiterium podczas uroczystych nabożeństw.