Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Levante UD

hiszpański klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Levante UD
Remove ads

Levante Unión Deportiva (wal. Llevant Unió Esportiva) – hiszpański klub piłkarski z siedzibą w Walencji.

Szybkie fakty Pełna nazwa, Przydomek ...
Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Początki

Levante Unión Deportiva zostało założone 7 września 1909 jako Levante Fútbol Club biorąc nazwę od położonej w Walencji plaży o nazwie Levante. W tamtych czasach klub był absolutnym pionierem spośród wszystkich klubów w mieście. Największy lokalny rywal Valencia CF został założony dopiero w 1919 roku. Gimnástico Fútbol Club, z którym Levante połączyło się w 1939, również powstał w 1909 roku.

Pierwsze mecze rozgrywano na La Platjeta, obok portu na działkach należących do lokalnego przedsiębiorstwa perfumeryjnego. Kolejne boisko również położone było w pobliżu portu i klub stopniowo zaczął być kojarzony z robotnikami pracującymi w porcie.

W 1928 roku, Levante FC zdobyło pierwsze trofeum - Mistrzostwo Walencji.

W sezonie 1934/35 drużyna zadebiutowała w drugiej lidze hiszpańskiej, kiedy ligę powiększono z dziesięciu do dwudziestu czterech drużyn.

Rok 1937 dał klubowi jedyne dotychczas poważne trofeum - Puchar Republiki Hiszpańskiej, inaczej zwany Pucharem Wolnej Hiszpanii, który rozgrywany był podczas hiszpańskiej wojny domowej. W finale, który odbył się 18 lipca, Levante pokonało Valencię CF 1:0. Pomimo starań władz klubu trofeum to nie zostało uznane przez Hiszpańską Federację Piłkarską za równorzędne z Pucharem Króla Hiszpanii.

Fuzja

W 1939, kluby Levante i Gimnastic zmuszone zostały do dokonania fuzji. Boiska tych pierwszych zostały całkowicie zniszczone podczas wojny, z kolei Gimnastic stracił w wojnie większość piłkarzy. Połączona drużyna od tamtego momentu znana była jako Unión Deportiva Levante-Gimnástico, a później Levante Unión Deportiva i ta nazwa obowiązuje do dziś. Nowa ekipa swoje barwy domowe niebiesko-bordowe wzięła od barw Gimnastic, natomiast czarno-białe stroje wyjazdowe od dawnego Levante.

Primera División

Levante na debiut w Primera División czekało do roku 1963. Wtedy to drużyna w grupie 2 drugiej ligi zajęła drugie miejsce, a w play-offach udało jej się pokonać 4:2 w dwumeczu Deportivo La Coruña. W swoim inauguracyjnym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej Levante zdołało dwukrotnie pokonać Valencię. Niestety w kolejnym sezonie zespół zdołał co prawda pokonać FC Barcelonę aż 5:1, jednak ostatecznie spadła z ligi, przegrywając play-offy z CD Málagą. Następne dwie dekady klub spędził na drugim i trzecim poziomie rozgrywkowym. W 1981 przez pół roku w klubie grał Johan Cruijff, który po opuszczeniu Levante grał jeszcze przez trzy lata.

Po zwycięstwie w 2004 roku w Segunda División Levante wróciło do La Ligi. Drużynie udało się jednak w niej przetrwać zaledwie jeden sezon, tracąc na koniec sezonu zaledwie dwa punkty do bezpiecznej Mallorki. Klub powrócił po roku gry na zapleczu ekstraklasy, zajmując na nim trzecie miejsce. W sezonie 2006/2007 Levante do końca walczyło o utrzymanie i w decydującym spotkaniu dzięki golom Rigi Mustaphy, Salvy Ballesty oraz Laurenta Courtoisa udało się pokonać 4:2 Valencię i ostatecznie zając piętnaste miejsce w lidze.

Thumb
Levante przed jednym z meczów Ligi Europy w marcu 2013.

Poważne problemy finansowe skutkowały tym, że w sezonie 2007/2008 ekipa prowadzona wówczas przez trzech różnych trenerów (Abela Resino, Gianniego De Biasiego oraz José Ángela Moreno) zajęła ostatnie miejsce w lidze. Dodatkowo media ukazały, że klub ma długi wynoszące ponad 18 milionów, a wszyscy pracownicy klubu dostawali od pewnego czasu jedną piątą swoich pensji. Ostatecznie jednak na całą sytuację zareagowali działacze ligowi, którzy zorganizowali specjalny mecz, z którego wszystkie wpływy zostały przeznaczone na spłatę pewnej części pensji.

Levante do Primera División ponownie awansowało 13 lipca 2010 roku, kiedy to drużyna pokonała zdegradowane już wcześniej CD Castellón. Co prawda w ostatniej kolejce Żaby przegrały aż 0:4 z Realem Betis, ale ostatecznie gracze z Estadio Benito Villamarín zajęli czwarte miejsce w tabeli. Zawodnicy z Walencji awansowali z trzeciego miejsca.

Sukcesy w Europie

Do największego osiągnięcia klubu w rozgrywkach ligowych należy zaliczyć sezon 2011/2012, w którym to Levante zajęło 6. miejsce, dzięki czemu zakwalifikowało się do Ligi Europy, w której to Żaby odpadły dopiero w 1/8 finału, przegrywając po dogrywce z Rubinem Kazań. Był to pierwszy udział drużyny z Walencji w europejskich pucharach.

Latem 2012 do Levante przybył polski piłkarz Dariusz Dudka. Pomocnik w drużynie z Walencji rozegrał zaledwie trzy spotkania i po sezonie rozstał się z klubem.

Remove ads

Statystyki

Remove ads

Europejskie puchary

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Więcej informacji Sezon, Rozgrywki ...

Sukcesy

Krajowe

Więcej informacji Rozgrywki, Osiągnięcie ...

Międzynarodowe

Więcej informacji Rozgrywki, Osiągnięcie ...
Remove ads

Obecny skład

Podsumowanie
Perspektywa
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Levante UD.

Stan na dzień 8 września 2021

Więcej informacji Nr, Poz. ...
Więcej informacji Nr, Poz. ...

Piłkarze na wypożyczeniu

Więcej informacji Nr, Poz. ...
Więcej informacji Nr, Poz. ...
Remove ads

Trenerzy

  • Czechosłowacja Antonín Fivébr
  • Hiszpania Juan Puig (1939-1942)
  • Hiszpania Redó (1942-1944)
  • Hiszpania Villanueva
  • Hiszpania Alcalá
  • Hiszpania Gaspar Rubio (1945)
  • Argentyna Guillermo Villagrá (1945-1948)
  • Hiszpania Antonio Bonet (1948-1949)
  • Hiszpania Aparisi (1949-1950)
  • Hiszpania Ramón Balaguer (1950)
  • Hiszpania Manolo Alepuz (1950-1951)
  • Hiszpania Guillermo Villagrá (1951)
  • Hiszpania Agustín Dolz (1952)
  • Hiszpania Redó (1952)
  • Hiszpania Agustín Dolz (1952)
  • Hiszpania Arnal (1953-1954)
  • Hiszpania Picolín (1954-1955)
  • Hiszpania Josep Escolà (1955-1956)
  • Hiszpania Urquizu (1956–1957)
  • Hiszpania Álvaro (1957-1959)
  • Hiszpania Alfonso Aparicio (1959-1960)
  • Hiszpania Lelé (1960-1963)
  • Hiszpania Quique Martín (1963-1964)
  • Hiszpania Enrique Orizaola (1964–1965)
  • Hiszpania Casimiro Benavente (1965)
  • Hiszpania Farina (1966)
  • Hiszpania Vicente Morera (1966-1967)
  • Hiszpania Álvaro (1967-1968)
  • Hiszpania Juan Navarro (1968-1969)
  • Hiszpania Alfonso Guasp (1969)
  • Hiszpania Paco Roig (1970)
  • Hiszpania Ramón Balaguer (1970)
  • Hiszpania Mundo (1971)
  • Hiszpania Juan Navarro (1971)
  • Hiszpania Vicente Morera (1972)
  • Hiszpania José Juncosa (1972–1973)
  • Urugwaj Héctor Núñez (1973–1974)
  • Hiszpania Juan Navarro (1974)
  • Czechosłowacja Ferdinand Daučík (1974–1975)
  • Urugwaj Dagoberto Moll (1975–1976)
  • Hiszpania Juan Navarro
  • Hiszpania Ramón Miralles (1976)
  • Hiszpania Juan Navarro (1977)
  • Hiszpania Vicente Dauder (1977)
  • Hiszpania José Antonio Naya (1978-1979)
  • Hiszpania Pachín (1979–1981)
  • Hiszpania Joaquim Rifé (1981)
  • Toza (1981)
  • Hiszpania Vicente Piquer (1981)
  • Hiszpania Roberto Gil (1981-1982)
  • Hiszpania Pepe Martínez (1982-1984)
  • Hiszpania Manolo Tatay (1984)
  • Hiszpania Evaristo Carrió (1984)
  • Hiszpania Pachín (1984–1985)
  • Hiszpania Juan Muñoz (1985)
  • Hiszpania Floro Garrido (1986)
  • Hiszpania Josu Ortuondo (1986-1987)
  • Hiszpania Alfonso Nebot (1987)
  • Hiszpania Quique Hernández (1987)
  • Hiszpania Pachín (1987–88)
  • Hiszpania Roberto Álvarez (1988-1990)
  • Węgry Antal Dunai (1 lipca 1990 – 19 listopada 1990)
  • Hiszpania José Antonio Irulegui (1 lipca 1990 – 30 czerwca 1991)
  • Hiszpania Pepe Martínez (1991)
  • Hiszpania Miguel Soriano (1991)
  • Hiszpania Toni Aparicio (1992)
  • Hiszpania Luis Costa (1992)
  • Hiszpania Juan Muñoz (1992-1993)
  • Hiszpania José Enrique Díaz (1993–1994)
  • Hiszpania Jordi Gonzalvo (1994)
  • Hiszpania Juande Ramos (1 lipca 1994 – 30 czerwca 1995)
  • Hiszpania Carlos Simón (1995-1996)
  • Hiszpania Mané (1996-1997)
  • Hiszpania Emilio Cruz (1997)
  • Hiszpania José Enrique Díaz (1997)
  • Hiszpania Roberto Álvarez (1997)
  • Hiszpania Jesús Aranguren (1998)
  • Hiszpania Pep Balaguer (1998-2000)
  • Hiszpania José Carlos Granero (1 lipca 2000 – 22 października 2001)
  • Hiszpania Pep Balaguer (2001-2002)
  • Hiszpania Carlos García Cantarero (2002–03)
  • Hiszpania Manuel Preciado (1 lipca 2003 - 30 czerwca 2004)
  • Niemcy Bernd Schuster (1 lipca 2004 – 1 maja 2005)
  • Hiszpania José Luis Oltra (2 maja 2005 – 31 października 2005)
  • Hiszpania Mané (2005-2006)
  • Hiszpania Juan Ramón López Caro (1 lipca 2006 – 20 stycznia 2007)
  • Hiszpania Abel Resino (22 stycznia 2007 – 8 października 2007)
  • Włochy Gianni De Biasi (27 października 2007 – 16 kwietnia 2008)
  • Hiszpania José Ángel Moreno (17 kwietnia 2008 – 30 czerwca 2008)
  • Hiszpania Luis García (1 lipca 2008 – 7 czerwca 2011)
  • Hiszpania Juan Ignacio Martínez (1 lipca 2011 – 30 czerwca 2013)
  • Hiszpania Joaquín Caparrós (1 lipca 2013 – 27 maja 2014)
  • Hiszpania José Luis Mendilibar (1 lipca 2014 – 20 października 2014)
  • Hiszpania Lucas Alcaraz (22 października 2014 – 25 października 2015)
  • Hiszpania Rubi (piłkarz) (2015–2016)
  • Hiszpania Juan Muñiz (2016–2018)
  • Hiszpania Paco López (2018–2021)

Znani trenerzy

Remove ads

Stadion

Podsumowanie
Perspektywa

Estadio Ciudad de Valencia

Thumb
Estadio Ciudad de Valencia

Mecze domowe Levante UD rozgrywa na Estadio Ciudad de Valencia (Estadi Ciutat de València w języku walenckim), położonym w północnej części miasta, w dzielnicy Orriols. Został on wybudowany w 1969 roku. W inauguracyjnym meczu, 9 września 1969 roku Levante przegrało 0-3 z Valencią CF.

3 września 2004 na tym stadionie odbył się towarzyski mecz Hiszpania - Szkocja, zakończony remisem 1-1[3].

Pojemność stadionu wynosi 25.354 miejsc. Płyta boiska ma wymiary 107x70 metrów, posiada nawierzchnię trawiastą. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się stacja linii nr 6 metra w Walencji - Estadi del Llevant.

Przed przeprowadzką na Estadio Ciudad de Valencia, w latach 19251968 Levante UD rozgrywało swoje mecze na Estadi de Vallejo.

Ciudad Deportiva de Buñol

Ciudad Deportiva de Buñol jest kompleksem sportowym należącym do Levante UD, znajdującym się w miejscowości Buñol, 40 km na wschód od Walencji. Budowa rozpoczęła się 27 września 2002 roku, a inauguracja obiektu odbyła się 26 czerwca 2003 roku. W jego skład wchodzą m.in. boiska (zarówno z nawierzchnią trawiastą jak i sztuczną), hala sportowa, szatnie, siłownie, basen, pomieszczenia medyczne, pomieszczenia socjalne oraz pokoje dla zawodników pierwszej drużyny i szkółki piłkarskiej Levante UD.

Głównym obiektem kompleksu jest Campo de Fútbol de Competición, boisko trawiaste o wymiarach 107x70 m, z trybunami o pojemności 3000 miejsc. Domowe mecze rozgrywa tu drużyna rezerw Levante.

Remove ads

Levante UD B

Levante Unión Deportiva B jest filialną drużyną Levante UD. Został on założony w 1961 roku, obecnie występuje w grupie VI Tercera División. Swoje mecze rozgrywa na obiektach Ciudad Deportiva de Buñol. Trenerem jest José Antonio Gómez[4].

Levante UD Fútbol Femenino

Thumb
Levante UD Fútbol Femenino w meczu Superligi z zespołem Sporting de Huelva w sezonie 2006/2007

Levante UD Femenino (Llevant Unió Esportiva Femení w języku walenckim) jest żeńską sekcją piłkarską Levante UD. Powstał w 1998 roku jako sukcesor San Vicente Valencia, założonego w 1993 roku. Swoje mecze rozgrywa na obiektach kompleksu sportowego Parc Esportiu de Natzaret w Walencji.

W sezonie 2008/2009 występuje w rozgrywkach hiszpańskiej Superligi, broniąc tytułu mistrzowskiego zdobytego przed rokiem, oraz w rozgrywkach Ligi Mistrzów Kobiet. Trenerem jest Argentyńczyk Gustavo Alberto Duco[5].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads