Lista mistrzów M-1 Global

Lista mistrzów M-1 Global – chronologiczna lista wszystkich dotychczasowych mistrzów rosyjskiej organizacji promującej MMA M-1 Global.

Walki o mistrzostwo M-1 w poszczególnych kategoriach wagowych rozgrywane są od 28 października 2010 roku. Wcześniej organizowane były m.in. turnieje gdzie dany tryumfator zostawał mistrzem lecz wygrywane tytuły nie miały charakteru przechodniego jak w boksie. Na początku 2010 zorganizowano szereg turniejów eliminacyjnych zwane M-1 Selection. Eliminacje zostały podzielone na strefę wschodnioeuropejską, zachodnioeuropejską oraz amerykańską (obie Ameryki) i miały wyłonić najlepszych zawodników którzy staną do walki o międzynarodowe mistrzostwo M-1. Pierwszym Polakiem który został mistrzem M-1 był Rafał Moks, który po ówczesnym wygraniu eliminacji 10 grudnia 2010 zdobył pas wagi średniej (do 84 kg)^[1].

Waga ciężka (do 120 kg)

28 października 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze ciężkiej. Został nim Gruzin Guram Gugeniszwili, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę amerykańskich eliminacji Amerykanina Kennego Garnera.

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Guram Gugeniszwili (pokonał Kennego Garnera)	28 października 2010 (M-1 Challenge 21)	21 czerwca 2012	pokonał Maksima Griszina 5 marca 2011 (M-1 Challenge 23)
-	Kenny Garner (pokonał o tymczasowy tytuł Maksima Griszina)	14 października 2011 (M-1 Challenge 27)	21 czerwca 2012	pokonał Magomieda Malikowa 16 maja 2012 (M-1 Challenge 32)
2.	Kenny Garner	21 czerwca 2012 (M-1 Global: Fedor vs Rizzo)	30 listopada 2013	pokonał Gurama Gugeniszwiliego 8 grudnia 2012 (M-1 Challenge 36)
3.	Damian Grabowski	30 listopada 2013 (M-1 Challenge 44)	15 sierpnia 2014
4.	Marcin Tybura	15 sierpnia 2014 (M-1 Challenge 50)	13 grudnia 2015	pokonał Dienisa Smoldariewa 25 listopada 2014 (M-1 Challenge 53) pokonał Ante Delije 20 września 2015 (M-1 Challenge 61)
Tybura za porozumieniem stron został zwolniony z kontraktu i zwakował tytuł 13 grudnia 2015 by móc negocjować umowę z UFC[2]
5.	Aleksandr Wołkow (pokonał Dienisa Smoldariewa)	19 lutego 2016 (M-1 Challenge 64)	29 września 2016	pokonał Attilę Végha 16 czerwca 2016 (M-1 Challenge 68)
Wołkow zwakował tytuł 29 września 2016 by móc negocjować umowę z UFC[3]

Waga półciężka (do 93 kg)

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze półciężkiej. Został nim Rosjanin Wiaczesław Wasilewski, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Polaka Tomasza Narkuna.

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Wiaczesław Wasilewski (pokonał Tomasza Narkuna)	10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22)	2011
Wasilewski zmienił kategorie wagową w 2011 i zwakował tytuł
2.	Vinny Magalhães (pokonał Wiktora Niemkowa)	28 kwietnia 2011 (M-1 Challenge 25)	2011	pokonał Michaiła Zajaca 14 października 2011 (M-1 Challenge 27)
Magalhães odszedł z organizacji w 2012 i zwakował tytuł[4]
3.	Sergiej Korniew (pokonał Marcina Zontka)	30 września 2012 (M-1 Challenge 34)	maj 2013
Korniew zakończył karierę w maju 2013 i zwakował tytuł[5]
4.	Wiktor Niemkow (pokonał Wasilija Babicza)	15 listopada 2013 (M-1 Challenge 43)	14 marca 2014
5.	Stephan Pütz	14 marca 2014 (M-1 Challenge 46)	4 grudnia 2015	pokonał Luisa Fernando Mirande 15 sierpnia 2014 (M-1 Challenge 50) pokonał Walerija Miasnikowa 17 grudnia 2014 (M-1 Challenge 54)
6.	Wiktor Niemkow	4 grudnia 2015 (M-1 Challenge 63)	27 maja 2016
7.	Raszyd Jusupow	27 maja 2016 (M-1 Challenge 66)	8 kwietnia 2017	pokonał Stephana Pütza 18 lutego 2017 (M-1 Challenge 74)
Jusupow opuścił organizację w kwietniu 2017, wakując tym samym tytuł[6].
8.	Chadis Ibragimow (pokonał Dmytryja Mykuca)	25 sierpnia 2018 (M-1 Challenge 96)	nadal	pokonał Rafała Kijańczuka 30 marca 2019 (M-1 Challenge 101)

Waga średnia (do 84 kg)

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze średniej. Został nim Polak Rafał Moks, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę wschodnioeuropejskich eliminacji Rosjanina Magomieda Sułtanachmiedowa.

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Rafał Moks (pokonał Magomieda Sułtanachmiedowa)	10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22)	2011
Moks zmienił kategorie wagową i zwakował tytuł[7]
2.	Magomied Sułtanachmiedow (pokonał Tysona Jeffriesa)	25 marca 2011 (M-1 Challenge 24)	2011
Sułtanachmiedow uległ kontuzji na 20 dni przed walką z Mirandą. Włodarze M-1 postanowili odebrać pas Sułtanachmiedowowi i ogłosili nowego rywala Mirandy - Artura Gusiejnowa, a stawką pojedynku było tymczasowe mistrzostwo w wadze średniej[8][9]
-	Mario Miranda (pokonał o tymczasowy tytuł Artura Gusiejnowa)	16 maja 2012 (M-1 Challenge 32)	15 listopada 2012
3.	Ramazan Emiejew	15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35)	7 września 2014	pokonał Mario Mirande 9 kwietnia 2013 (M-1 Challenge 38)
4.	Wiaczesław Wasilewski	7 września 2014 (M-1 Challenge 51)	10 kwietnia 2015
5.	Ramazan Emiejew	10 kwietnia 2015 (M-1 Challenge 56)	29 maja 2017	pokonał Luigiego Fioravantiego 4 grudnia 2015 (M-1 Challenge 63)
Emiejew podpisał kontrakt z UFC i zwakował pas[10]
6.	Artiem Frołow (pokonał Caio Magalhãesa)[11]	27 października 2017 (M-1 Challenge 84)	2 listopada 2018 (M-1 Challenge 98)	pokonał Joe Riggsa 1 czerwca 2018 (M-1 Challenge 93)
7.	Bruno Silva	2 listopada 2018 (M-1 Challenge 98)	aktualny

Waga półśrednia (do 77 kg)

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze półśredniej. Został nim Rosjanin Szamil Zawurow, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Hiszpana Abnera Lloverasa.

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Szamil Zawurow (pokonał Abnera Lloverasa)	10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22)	9 grudnia 2011	pokonał Toma Gallicchio 5 marca 2011 (M-1 Challenge 23) pokonał Yasubeya Enomoto 28 kwietnia 2011 (M-1 Challenge 25)
2.	Yasubey Enomoto	9 grudnia 2011 (M-1 Challenge 30)	16 marca 2012
3.	Raszyd Magomiedow	16 marca 2012 (M-1 Challenge 31)	grudzień 2013	pokonał Aleksandra Jakowlewa 15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35)
Magomiedow zwakował tytuł w grudniu 2013 i odszedł z organizacji
4.	Murad Abdułajew (pokonał Marcelo Brito)	6 czerwca 2015 (M-1 Challenge 58)	9 kwietnia 2016
5.	Aleksiej Kunczenko	9 kwietnia 2016 (M-1 Challenge 65)	marzec 2018	pokonał Murada Abdułajewa 18 listopada 2016 (M-1 Challenge 72) pokonał Maksima Grabowicza 3 marca 2017 (M-1 Challenge 75) pokonał Sergieja Romanowa 27 października 2017 (M-1 Challenge 84) pokonał Aleksandra Butenko 30 marca 2018 (M-1 Challenge 90)[11]
Kunczenko zwakował tytuł w marcu 2018 i odszedł z organizacji
6.	Szawkat Rachmonow (pokonał Daniila Prikazę)	30 marca 2019 (M-1 Challenge 101)	aktualny

Waga lekka (do 70 kg)

28 października 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze lekkiej. Został nim Białorusin Arciom Damkouski, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Rosjanina Majrbieka Tajsumowa.

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Arciom Damkouski (pokonał Majrbieka Tajsumowa)	28 października 2010 (M-1 Challenge 21)	25 marca 2011
2.	Jose Figueroa	25 marca 2011 (M-1 Challenge 24)	20 listopada 2011
3.	Daniel Weichel	20 listopada 2011 (M-1 Global - Fedor vs. Monson)	21 czerwca 2012
4.	Musa Chamanajew	21 czerwca 2012 (M-1 Global - Fedor vs. Rizzo)	maj 2014	pokonał Niko Puhakkę 27 lutego 2013 (M-1 Challenge 37) pokonał Władimira Nikołajewa 28 lutego 2014 (M-1 Challenge 45)
Chamanajew zwakował tytuł w maju 2014 i odszedł z organizacji[12]
5.	Maksim Diwnicz	17 grudnia 2014 (M-1 Challenge 54)	2 maja 2015
6.	Mansour Barnaoui	2 maja 2015 (M-1 Challenge 57)	maj 2016
Barnaoui odebrano tytuł w maju 2016, z powodu związania się z KSW[13][14]
7.	Aleksander Butenko (pokonał Arcioma Damkouskiego)	4 czerwca 2016 (M-1 Challenge 67)	18 lutego 2017
8.	Abukar Jandijew	18 lutego 2017 (M-1 Challenge 74)	marzec 2017
W marcu 2017 Jandijew ogłosił, że zawiesza karierę sportową[15]
9.	Damir Ismagułow (pokonał Maksima Diwnicza)[16]	26 maja 2017 (M-1 Challenge 78)	17 listopada 2017	pokonał Rogério Matiasa 10 listopada 2017 (M-1 Challenge 85) pokonał Raula Tutarauliego 22 lutego 2017 (M-1 Challenge 88) pokonał Arcioma Damkouskiego 15 czerwca 2018 (M-1 Challenge 94)[17]
Ismagułow podpisał kontrakt z UFC i zwakował pas[18].
10.	Roman Bogatow (pokonał Michela Silvę[19]	26 stycznia 2019 (M-1 Challenge 101)	aktualny

Waga piórkowa (do 66 kg)

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Marat Gafurow (pokonał Wugara Bachszyjewa)	15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35)	2014	pokonał Jurija Iwlew 21 sierpnia 2013 (M-1 Challenge 41) pokonał Lee Morrisona 4 kwietnia 2014 (M-1 Challenge 47)
Gafurow zwakował tytuł w 2014 i odszedł z M-1 by związać się z ONE Championship[20]
2.	Ivan Buchinger (pokonał Turała Ragimowa)	17 października 2014 (M-1 Challenge 52)	9 grudnia 2016	pokonał Mansoura Barnaoui 10 października 2015 (M-1 Challenge 62)
3.	Magomied Idrisow[21]	9 grudnia 2016 (M-1 Challenge 73)	2017
Idrisow zwakował pas w 2017
4.	Ivan Buchinger (pokonał Timura Nagibina)[22]	15 czerwca 2017	24 listopada 2017
5.	Chamzat Dalgijew[23]	24 listopada 2017 (M-1 Challenge 86)	21 lipca 2018
6.	Nate Landwehr[24]	21 lipca 2018 (M-1 Challenge 95)	nadal	pokonał Andreja Leżniewa 15 grudnia 2018 (M-1 Challenge 100)

Waga kogucia (do 61 kg)

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Paweł Witruk (pokonał Witalija Branczuka)	22 października 2016 (M-1 Challenge 71)	22 lipca 2017
-	Mowsar Ewlojew (pokonał o tymczasowy tytuł Aleksieja Newzorowa)	22 kwietnia 2017 (M-1 Challenge 76)	22 lipca 2017
2.	Mowsar Ewlojew	22 lipca 2017 (M-1 Challenge 81)	nadal	pokonał Sergieja Morozowa 22 lutego 2018 (M-1 Challenge 88) pokonał Rafaela Diasa 21 lipca 2018 (M-1 Challenge 95)[24]

Waga musza (do 57 kg)

Nr	Mistrz	Od	Do	Obrony tytułu
1.	Ołeksandr Doskalczuk (pokonał Wadima Małygina)	23 września 2017 (M-1 Challenge 83)	nadal	pokonał Armana Aszymowa 24 maja 2018 (M-1 Challenge 92) pokonał Mikaela Silandera 17 listopada 2018 (M-1 Challenge 99)
-	Arman Aszymow (pokonał o tymczasowy tytuł Mikaela Silandera)[25]	9 lutego 2018 (M-1 Challenge 87)	24 maja 2018 (M-1 Challenge 92)

Zobacz też

• Konfrontacja Sztuk Walki
• Ultimate Fighting Championship
• Fiodor Jemieljanienko