Lorenzo Bernardi

Lorenzo Bernardi (ur. 11 sierpnia 1968 w Trydencie) – włoski siatkarz, trener, karierę skończył występami w Serie A, w drużynie Acqua Paradiso Gabeca Montichiari. Grał na pozycji przyjmującego. Mierzy 199 cm. 306 razy wystąpił w reprezentacji Włoch. Dwukrotny Mistrz Świata w 1990 z Brazylii oraz w 1994 z Grecji. W 1996 w Atlancie został wicemistrzem olimpijskim. Dwukrotny Mistrz Europy w 1989 ze Szwecji oraz w 1995 z Grecji.

Lorenzo Bernardi

Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1968 Trydent
Wzrost	199 cm
Pozycja	przyjmujący
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 1987–2001  Włochy 306
Odznaczenia

Lorenzo Bernardi

W marcu 2009 został trenerem włoskiej kadry B, z którą zdobył złoty medal na Igrzyskach Śródziemnomorskich. Pallavolo Padwa jest pierwszym klubem w karierze trenerskiej Włocha. Pracę w nim rozpoczął dopiero w sezonie 2009/2010, na początku stycznia został zwolniony wskutek przegranej z niżej notowanym zespołem, jednak o rozwiązaniu umowy zadecydowały także słabe wyniki drużyny (4 porażki z rzędu w grudniu) w poprzednim roku kalendarzowym. 15 grudnia 2010 został trenerem Jastrzębskiego Węgla^[1]. W sezonie 2010/2011 zajął z nim 7. miejsce w PlusLidze, 4. w Lidze Mistrzów, w kolejnym sezonie - 4. w PlusLidze. Rok i dwa lata później zdobył brązowy medal Mistrzostw Polski. W 2014 zajął z drużyną ze Śląska 3. miejsce w Lidze Mistrzów, pokonując Zenit Kazań. Od 2014 do 2016 roku był trenerem Halkbanku Ankara.

W 2001 roku został wybrany siatkarzem XX wieku. 25 lipca 2010 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej. 27 października 2011 został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame wraz z takimi siatkarskimi sławami jak: Magaly Carvajal, Hugo Conte, Rita Crockett, Vladimir Grbić, František Stibitz^[2][3].

Jako asystent trenera Julio Velasco w reprezentacji Włoch kobiet na Igrzyskach Olimpijskich 2024 w Paryżu zdobył złoty medal^[4].

Kariera zawodnicza

Lata	Kluby
1981–1984	Marzola Trento
1984–1985	Americanino Padwa
1985–1990	Panini Modena
1990–2002	Sisley Treviso
2002–2004	Itas Diatec Trentino
2004	Ar-Rajjan SC
2004–2005	Lube Banca Marche Macerata
2005–2005 (do 11.11.2005)	Olympiakos Pireus
2005–2007 (od 11.11.2005) (do 15.01.2007)	Marmi Lanza Werona
2007–2007 (od 16.01.2007)	Acqua Paradiso Gabeca Montichiari

Sukcesy klubowe

Puchar Włoch:

• 1986, 1993, 1988, 1989, 2000

Puchar Europy Zdobywców Pucharów:

• 1986, 1994

Puchar CEV:

• 1991, 1993, 1998, 2005

Liga włoska:

• 1986, 1987, 1988, 1989, 1994, 1996, 1998, 1999, 2001
• 1990, 1995, 1997, 2002

Liga Mistrzów:

• 1990, 1995, 1999, 2000
• 1987, 1988, 1989, 2001

Klubowe Mistrzostwa Świata:

• 1992

Superpuchar Europy:

• 1994, 1999

Superpuchar Włoch:

• 1998, 2000, 2001

Sukcesy reprezentacyjne

Mistrzostwa Europy:

• 1989, 1995
• 1991, 2001

Puchar Świata:

• 1995
• 1989

Liga Światowa:

• 1990, 1991, 1992, 1994, 2000
• 2001

Mistrzostwa Świata:

• 1990, 1994

Puchar Wielkich Mistrzów:

• 1993

Igrzyska Olimpijskie:

• 1996

Nagrody indywidualne

• 1992: MVP Ligi Światowej
• 1992: MVP Klubowych Mistrzostw Świata
• 1994: MVP Mistrzostw Świata
• 1996: MVP i najlepszy punktujący Ligi Światowej

Kariera trenerska

Lata	Kluby
2009–2010	Pallavolo Padwa
2010–2014 (od 15.12.2010)	Jastrzębski Węgiel
2014–2016	Halkbank Ankara
2016–2019 (od 16.11.2016)	Sir Safety Perugia
2020–2022 (do 31.12.2022)	Gas Sales Bluenergy Piacenza[5]
2023–	Igor Gorgonzola Novara (kobiety)[6]
2024–	Włochy - II trener[7]

Sukcesy klubowe

mężczyźni

Klubowe Mistrzostwa Świata:

• 2011

Liga polska:

• 2013, 2014

Liga Mistrzów:

• 2017
• 2014, 2018, 2019

Superpuchar Turcji:

• 2014, 2015

Puchar Turcji:

• 2015

Liga turecka:

• 2016
• 2015

Superpuchar Włoch:

• 2017

Puchar Włoch:

• 2018, 2019

Liga włoska:

• 2018
• 2019

kobiety

Puchar Challenge:

• 2024^[8]

Puchar CEV:

• 2025^[9]

Wyróżnienia

• W 2001 został wybrany najlepszym siatkarzem XX wieku.

Odznaczenia

• Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej (25 lipca 2000)^[10].