Lucjan Wrotnowski

Lucjan Wrotnowski herbu Prus III (ur. 7 stycznia 1847 w Warszawie, zm. 11 lutego 1902 tamże^[1]) – polski redaktor, adwokat, kolekcjoner dzieł sztuki i działacz społeczny^[2].

Lucjan Wrotnowski

Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1847 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1902 Warszawa
Miejsce spoczynku	Stare Dłutowo
Zawód, zajęcie	adwokat
Alma Mater	Uniwersytet Paryski

Studiował prawo w Paryżu, jednak praktykował jako adwokat w Warszawie^[2]. W 1868 r. uzyskał tytuł magistra w Szkole Głównej Warszawskiej^[3]. Wiceprezes Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych (w okresie 1884–1892, czasem podaje się, że był prezesem^[4]), wydawca i redaktor warszawskiego Słowa^[2], którego redaktorem naczelnym został w 1888, a właścicielem od 1899 r.^[5]. W latach 1893–1895 był dyrektorem Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie^[6]. Na przełomie lat 80. i 90. XIX w. był członkiem korespondentem Société Française des Amis des Arts^[4].

W 1868 r. opublikował "O potrzebie kodexu międzynarodowego dla stosunków prywatnych". Gebethner i Wolff, Warszawa, stron 61.

W 1891 r. ku czci Wrotnowskiego wybito pamiątkowy medal wykonany przez Ludwika Pyrowicza^[7].

Lucjan Wrotnowski został pochowany na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca w Starym Dłutowie w grobowcu rodziny Tabęckich, z której pochodziła jego żona Maria, zasłużona na polu dobroczynności Warszawy^[3].