Ludwik Christelbauer

Ludwik Christelbauer (ur. 14 marca 1873 w Tarnowie, zm. 22 marca 1934 we Lwowie) – polski działacz sportowy.

Ludwik Christelbauer

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1873 Tarnów
Data i miejsce śmierci	22 marca 1934 Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	architekt, działacz sportowy
Alma Mater	Politechnika Lwowska

Życiorys

Urodził się 14 marca 1873^[1][2] w Tarnowie^[3]. Był uczniem krakowskiej szkoły realnej, członkiem krakowskiego „Sokoła”, działał w Parku dr (Henryka) Jordana, po czym przeniósł się do Lwowa^[4], gdzie został studentem tamtejszej Szkoły Technicznej. Uprawiał różne sporty, m.in. łyżwiarstwo^[4], piłkę nożną, lekką atletykę, szermierkę, kolarstwo, zapasy i taternictwo. 14 lipca 1894 we Lwowie uczestniczył w pierwszym udokumentowanym meczu piłkarskim na ziemiach Polski, pomiędzy reprezentacjami Krakowa i Lwowa (jako zawodnik drużyny lwowskiej)^[5], na tych samych zawodach (był to II Zlot Sokoła) wygrał także zawody w skoku w dal, wynikiem 5,25 m^[6]. W 1897 był jednym z założycieli lwowskiego Towarzystwa Kolarzy Wyścigowców^[5], następnie także jego prezesem, był członkiem Wydziału Lwowskiego Koła Cyklistów^[7], należał też do członków założycieli powstałego w 1905 Towarzystwa Zabaw Ruchowych^[4]. W 1909 jednym z założycieli Polskiego Związku Sportowego, działającego do 1911 we Lwowie.

21 stycznia 1912 został wiceprezesem Związku Polskiego Piłki Nożnej^[8][9]. Po rezygnacji w dniu 18 lutego 1913 ze względów zdrowotnych poprzedniego prezesa Ludwika Żeleńskiego został na II zjeździe ZPPN w dniu 23 lutego 1913 wybrany prezesem tej organizacji^[8]. Ponownie wybrany prezesem w dniu 15 lutego 1914, na trzecim zjeździe ZPPN^[8][2] (w świetle nowszej literatury błędna okazuje się wcześniej podawana data objęcia funkcji prezesa - 15 kwietnia 1914^[5]). Mandat prezesa potwierdzono mu w czerwcu 1919 (jednocześnie ZPPN zmienił nazwę na Polski Związek Piłki Nożnej na były zabór austro-węgierski)^[2]. Z funkcji tej zrezygnował w listopadzie 1919, motywując to licznymi obowiązkami społecznymi i zawodowymi. Na posiedzeniu zarządu związku w dniu 30 listopada 1919 wystosowano do niego petycję z prośbą o dalsze kierowanie PZPN, ale najprawdopodobniej faktycznie zastąpił go Edward Cetnarowski^[2][10] (organizacja nie przejawiała już dalszej aktywności, zwłaszcza że w dniach 20-21 grudnia 1919 odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Piłki Nożnej, 15 lutego 1920 powołano Krakowski Związek Okręgowy Piłki Nożnej, a rozwiązanie d. ZPPN nastąpiło w dniu 16 maja 1920)^[2].

W dniu 12 października 1919 uczestniczył w zjeździe założycielskim Komitetu Udziału Polski w Igrzyskach Olimpijskich (późniejszego Polskiego Komitetu Olimpijskiego, 1 grudnia 1919 został członkiem pierwszego zarządu tej organizacji, następnie aktywnie uczestniczył w pracach Wydziału Lekkoatletycznego. Nie wszedł w skład kolejnego zarządu, wybranego 23 kwietnia 1921. W latach 1925–1929 był członkiem zarządu Związku Polskich Związków Sportowych-Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Z zarządu odszedł z uwagi na nowo wprowadzony statutowy wymóg zamieszkiwania w Warszawie, został jednak równocześnie członkiem honorowym ZPZS-PKOl^[11]. Należał do założycieli Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, wchodził w skład zarządu związku, w latach 1924-1926 był kapitanem związkowym PZLA^{[5][12][13][14]}. W latach 20. był wiceprezesem Czarnych Lwów^[15], w 1923 został członkiem honorowym klubu^[16]. W latach 20. działał także w Lwowskim Towarzystwie Kolarzy i Motocyklistów^[17].

W pierwszej połowie lat 20. współpracował z Przeglądem Sportowym^[4]. Był działaczem Koła Dziennikarzy Sportowych we Lwowie, delegatem Koła na zjazd założycielski Polskiego Związku Publicystów i Dziennikarzy Sportowych, który odbył się 13 grudnia 1925. Na zjeździe tym otrzymał w uznaniu zasług godność członka honorowego nowo powstałej organizacji^[18].

Z zawodu był architektem^[5], studiował w Szkole Politechnicznej we Lwowie^[3], projektował m.in. obiekty sportowe we Lwowie, w tym kompleks sportowy Czarnych Lwów^[19], Krakowie, Łodzi^[5], w tym projekt parku sportowego na zlecenie władz ŁKS Łódź^[20], Jarosławiu (stadion sportowy, tzw. szkolny)^[21]. Pracował jako radca budowlany w Oddziale Budowy Kolei Państwowych dla Małopolski, a po jego likwidacji w 1922 - w Dyrekcji Kolei Państwowych we Lwowie^[22].

Był członkiem honorowym Czarnych Lwów (1923), Wisły Kraków (1923)^[23], Polskiego Związku Publicystów i Dziennikarzy Sportowych (1925), pierwszym w historii członkiem honorowym Polskiego Związku Piłki Nożnej (1926)^[5], członkiem honorowym ZSSP-PKOl (1929), PZLA^[4].

Zmarł 22 marca 1934 we Lwowie^[4][12][24].

Jest pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[25].

Po jego śmierci jego nazwisko nadano jednej z lwowskich ulic, na Persenkówce.