Ludwik Denderys

Ludwik Denderys (ur. 26 kwietnia 1944 w Młyńsku k. Trembowli, zm. 13 lutego 2024 we Wrocławiu^[1][2][3]) – polski pięściarz, medalista Mistrzostw Europy, olimpijczyk z Monachium 1972, trener boksu i kickboxingu.

Ludwik Denderys

Ludwik Denderys 1974
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1944 Młyńsk
Data i miejsce śmierci	13 lutego 2024 Wrocław
Wzrost	188 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy brąz Bukareszt 1969 waga ciężka brąz Madryt 1971 waga ciężka Mistrzostwa Polski złoto Mielec 1969 waga ciężka srebro Poznań 1968 waga ciężka srebro Opole 1970 waga ciężka brąz Bydgoszcz 1964 waga ciężka brąz Wrocław 1966 waga ciężka brąz Łódź 1967 waga ciężka

Życiorys

Walczył w wadze ciężkiej. Trzykrotnie wystąpił w mistrzostwach Europy. W Berlinie 1965 odpadł w ćwierćfinale, za to w Bukareszcie 1969 i Madrycie 1971 zdobył brązowe medale. Podczas igrzysk olimpijskich w Monachium 1972 już w pierwszej walce trafił na późniejszego mistrza Teófilo Stevensona z Kuby i przegrał.

Zdobył tytuł mistrza Polski w 1969, w 1968 i 1970 był wicemistrzem kraju, a w 1964, 1966, 1967 wywalczył brązowe medale. Sześć razy wystąpił w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa i 3 pojedynki przegrywając w latach (1966–1970). W swojej karierze rozegrał 243 walki, z czego 186 wygrał, 11 zremisował i 46 przegrał. Mierzył 188 cm wzrostu i ważył 94 kg. Jego głównym rywalem w kraju był Lucjan Trela.

Po zakończeniu kariery skupił się na pracy trenerskiej. Pracował z wieloma słynnymi zawodnikami pokroju ostatniego medalisty olimpijskiego Wojciecha Bartnika, byłego mistrza Europy Przemysława Salety, mistrzyniami świata – Iwoną Guzowską i Agnieszką Rylik, mistrzem świata Mariuszem Cieślińskim czy mistrza świata w kick-boxingu Józefa Warchoła^[4].

Walczył w Gwardii Wrocław z którą to w 1966, zdobył drużynowe mistrzostwo Polski. W późniejszym czasie został trenerem bokserskich grup zawodowych w macierzystym klubie^[5].

Żonaty od 1973r. z Wiesławą Denderys, ma dwie córki Natalię i Magdalenę.