MIDAS 4

MIDAS 4 – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej. Czwarty statek wysłany w ramach programu MIDAS (ang. Missile Defense Alarm System, czyli system ostrzegawczy obrony rakietowej) należącego do US Air Force. MIDAS 4 prowadził testy związane z obserwacjami Ziemi w promieniach podczerwonych w celu wykrywania startów radzieckich rakiet balistycznych. Pracował jedynie siedem dni, gdyż z czterech paneli ogniw słonecznych działał tylko jeden. Statek przestał działać po wyczerpaniu się akumulatorów. Po raz pierwszy opublikowano szczegółowe informacje o skuteczności działania czujników podczerwieni. Czujniki te miały ujawnić m.in. fakt startu rakiety Titan z Przylądku Kennedy’ego w 90 sekundzie po jej starcie^[1].
Z pomocą satelity próbowano zrealizować projekt West Ford – stworzenia wokół Ziemi pierścienia z miedzianych igiełek dla zbadania odbijania się fal radiowych od takiego „zwierciadła“. Miały one zostać wyrzucone równomiernie na prawie kołową orbitę na wysokości około 3360 km i utworzyć pierścień o szerokości 8 i grubości 40 kilometrów. Eksperyment nie udał się^[2].

Rakieta Atlas Agena B z satelitą MIDAS 4 na pokładzie

MIDAS 4

Inne nazwy	1961 Alpha Delta 1, West Ford 1, Agena B 1202
Indeks COSPAR	1961-028A
Indeks NORAD	00192
Zaangażowani	US Air Force, ARPA
Rakieta nośna	Atlas Agena B
Miejsce startu	Point Arguello, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	3496 km[1]
Apogeum	3756 km[1]
Okres obiegu	166 min
Nachylenie	95,9°
Mimośród	0,012988
Czas trwania
Początek misji	21 października 1961[1] 13:53:03 UTC
Koniec misji	28 października 1961
Wymiary
Wymiary	dł. 6 m; śr. 1,5 m
Masa całkowita	1800 kg

Statek pozostaje na orbicie okołoziemskiej, której żywotność szacowana jest na 100 tysięcy lat.

Skonstruowała go firma Lockheed Missiles and Space Division (obecnie Lockheed Martin Missiles and Space), w ramach rządowego kontraktu.

Ładunek

• Monitor promieniowania kosmicznego
• Transponder systemu geodezyjnego SECOR (ang. SEquential COllation of Range)
• Radiometr (masa 1,68 kg)

Radiometr skanujący był zdolny do mierzenia emisji termicznej Ziemi i promieniowania słonecznego odbitego od powierzchni Ziemi. Radiometr składał się m.in. z: układu optycznego i filtrów umieszczonych w wieżyczce; dwóch bolometrów (razem 175 detektorów PbS): czułego na promieniowanie termiczne, 3,5–30 μm, i czułego na światło widzialne i bliską podczerwień, 0,2–4,5 μm; systemu telemetrii. Każdy detektor miał pole widzenia około 5 stopni. Taki sam przyrząd poleciał na satelitach MIDAS 3 i MIDAS 5, z takim wyjątkiem, że ten wyposażony był w obrotowe zwierciadło pozwalające skanować Ziemię od horyzontu do horyzontu; wyprodukowany przez Baird-Atomic Inc. (obecnie Baird Corporation).

• West Ford 1. Eksperyment był przedmiotem ostrej krytyki wielu uczonych z różnych krajów, z uwagi na możliwe zakłócenie łączności radiowej i optycznych badań astronomicznych.