Małgorzata Tlałka-Długosz

Małgorzata Tlałka-Długosz (ur. 27 kwietnia 1963 w Zakopanem) – polska narciarka alpejska, startująca od 1985 roku w barwach Francji; trenerka. Wielokrotna mistrzyni Polski i Francji^[2].

Małgorzata Tlałka-Długosz

Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1963 Zakopane
Klub	WKS Legia Zakopane
Wzrost	171 cm
Debiut w PŚ	4.12 1980, Val d’Isère (51. miejsce – gigant)[1]
Pierwsze punkty w PŚ	13.12 1981, Piancavallo (9. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	16.01 1983, Schruns (2. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
Uniwersjada Reprezentacja  Polska srebro Belluno 1985 kombinacja brąz Sofia 1983 slalom brąz Sofia 1983 gigant Reprezentacja  Francja złoto Sapporo 1991 kombinacja
Odznaczenia

Kariera

Córka Jana Tlałki (łyżwiarza szybkiego WKS Zakopane, mistrza i rekordzisty Polski) i Władysławy Stopkówny (narciarka, biegaczka, członkini kadry narodowej)^[2][3].

Narciarka (174 cm, 64 kg), specjalistka konkurencji alpejskich, reprezentantka WKS Legii Zakopane (1978–1985), wychowanka trenera klubowego Stanisława Gogólskiego i podopieczna trenerów kadry: Tadeusza Kaima i Andrzeja Kozaka i francuskiego Ski Club La Clusaz (1986–1991). Wraz z siostrą Dorotą, jako pierwsze polskie alpejki znalazły się w ścisłej czołówce narciarstwa alpejskiego, zajmując punktowane miejsca w zawodach o Pucharze Świata, mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich.

W październiku 1985, by móc kontynuować karierę sportową, pozostać z siostrą (która wyszła za mąż za Christiana Mogore) we Francji i otrzymać obywatelstwo tego kraju, zawarła fikcyjny związek małżeński z młodszym bratem Christiana. Po decyzji PZN, uniemożliwiającej starty jako reprezentantki Polski w zawodach międzynarodowych najwyższej rangi, kontynuowała karierę narciarską, reprezentując Francję.

9-krotna mistrzyni Polski: w slalomie (1982, 1984–1985), slalomie gigancie (1984–1985), supergigancie (1985) i kombinacji (1983–1985). 4-krotna wicemistrzyni kraju: w slalomie (1981), slalomie gigancie (1981) i kombinacji (1981–1982). 2-krotna mistrzyni Francji: w slalomie (1987) i slalomie równoległym (1988). 2-krotna wicemistrzyni Francji: w slalomie (1986) i slalomie gigancie (1986). Uczestniczka MŚ: 1982 Schladming: 28 m. (slalom gigant), nie ukończyła (slalom), 9 m. (kombinacja); 1985 Bormio: 27 m. (slalom gigant), 7 m. (slalom), 16 m. (kombinacja); 1987 Crans-Montana: 7 m. (slalom gigant), 16 m. (supergigant), 6 m. (slalom specjalny). Miejsca w Pucharze Świata: 1982: 30 m., 1983: 22 m., 1984: 23 m., 1985: 28 m., 1986: 22 m. 4-krotna medalistka Uniwersjady: 1983 Borowiec: 3m. (slalom), 3 m. (slalom gigant); 1985 Belluno: 2 m. (kombinacja); 1991 Sapporo: 1 m. (kombinacja). Zwyciężczyni zawodów Wielka Nagroda Słowacji (1985 – slalom, kombinacja).

Olimpijka z Sarajewa 1984 (6. miejsce w slalomie) i Calgary 1988, gdzie dla Francji wywalczyła 19. miejsce w slalomie gigancie.

W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców Polski (1983) zajęła 10. miejsce.

W 2019 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Mężatka (Piotr Długosz), ma troje dzieci: Piotra, Dorotę i Jana. Mieszka w Zakopanem. Fundatorka, prezes i trenerka w Fundacji Integracji Przez Sport Handicap Zakopane^[5].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
6.	13 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	+1,50	Paoletta Magoni
19.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	+7,90	Vreni Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
9.[6]	31 stycznia	1982	Schladming	Kombinacja	8,99 pkt	+56,87 pkt	Erika Hess
28.[7]	2 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:37,17	+7,51	Erika Hess
DNF1[8]	6 lutego	1982	Schladming	Slalom	1:41,60	-	Erika Hess
16.[9]	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt	+86,55 pkt	Erika Hess
27.[10]	6 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:18,53	+6,00	Diann Roffe
7.	9 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:29,58	+0,96	Perrine Pelen
7.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	+2,75	Vreni Schneider
6.	7 lutego	1987	Crans-Montana	Slalom	1:33,30	+1,89	Erika Hess

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1980/1981: 76.
• sezon 1981/1982: 30.
• sezon 1982/1983: 22.
• sezon 1983/1984: 23.
• sezon 1984/1985: 28.
• sezon 1985/1986: 22.
• sezon 1986/1987: 25.
• sezon 1987/1988: 72.

Miejsca na podium w zawodach

1. Schruns – 16 stycznia 1983 (slalom) – 2. miejsce
2. Vysoké Tatry – 12 lutego 1983 (slalom) – 3. miejsce
3. Furano – 20 marca 1983 (slalom) – 3. miejsce
4. Kranjska Gora – 1 grudnia 1983 (slalom) – 3. miejsce
5. Piancavallo – 17 grudnia 1983 (slalom) – 2. miejsce
6. Heavenly Valley – 22 marca 1985 (slalom) – 3. miejsce
7. Waterville Valley – 18 marca 1986 (slalom) – 2. miejsce
8. Mellau – 11 stycznia 1987 (slalom) – 3. miejsce