Maciej Iłowiecki

Tadeusz Maciej Iłowiecki (ur. 28 lutego 1935^[1] w Piekarach Śląskich, zm. 23 grudnia 2023^[2] w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, w latach 1993–1994 zastępca przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Maciej Iłowiecki

Maciej Iłowiecki (1990)
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1935 Piekary Śląskie
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 2023 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Życiorys

Absolwent biochemii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1959 pracował jako dziennikarz i publicysta. W czasach PRL publikował w „Polityce”, „Fantastyce”^[3] i „Przeglądzie Technicznym”. W latach 1974–1990 pracował w redakcji „Problemów”.

Jako ekspert do spraw mediów 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu jako przedstawiciel „Solidarności”. W latach 1990–1993 pełnił funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1990–1992 był redaktorem naczelnym tygodnika „Spotkania”. Zajmował stanowisko zastępcy przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od kwietnia 1993 do września 1994. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z listy Akcji Wyborczej Solidarność w województwie krakowskim^[4]. Członek Rady Etyki Mediów (od 2004 do 2011). Był też członkiem zarządu Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk oraz redakcji „Nowego Państwa”.

W III RP zajął się niezależną publicystyką, współpracował z telewizją Polsat. Był autorem artykułów prasowych i kilkunastu książek na tematy związane m.in. z medioznawstwem. Regularnie uczestniczył w programie Bumerang prowadzonym przez Marka Markiewicza. W 2010 bez powodzenia kandydował do KRRiT z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości (jego kandydatura została również poparta przez większość posłów Polski Plus, SdPL i SD)^[5].

8 stycznia 2024 został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie^[6][7].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[8].

Wybrane publikacje

• Nasz wiek XX, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969.
• Nowy, niezbyt wspaniały świat, Wiedza Powszechna, Warszawa 1974.
• Dzieje nauki polskiej, Interpress, Warszawa 1981.
• Z tamtej strony lustra, Alfa, Warszawa 1987.
• Niepokój dwutysięcznego roku, Iskry, Warszawa 1989.
• Figle naszego świata, Alfa, Warszawa 1992.
• Media, władza, świadomość społeczna, Pomorskie Towarzystwo Edukacyjne „Fama”, Bydgoszcz 1999.
• Kronika przypadków publicznych, Prószyński i S-ka, Warszawa 2000.
• Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Gaudium, Lublin 2003.