Mike Cossi

Mike Cossi, pierwotnie Maciej Kossowski (ur. 11 lutego 1937^[1] w Grudziądzu^[2], zm. 30 października 2022 w Nowym Jorku^[3]) – polski piosenkarz, trębacz, kompozytor i aranżer.

Mike Cossi

Maciej Kossowski

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1937 Grudziądz
Data i miejsce śmierci	30 października 2022 Nowy Jork
Zawód	piosenkarz, kompozytor
Aktywność	1963–2012
Powiązania	Czerwono-Czarni, Tajfuny, Warsaw Stompers, Zespół Zbyszka Namysłowskiego, Tralabomba Jazz Band, Orkiestra Polskiego Radia
Strona internetowa

Życiorys

Był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Grudziądzu. Studiował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (filologia polska).

Uczył się gry na trąbce w Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku. Grał w gdańskim teatrzyku studenckim (jako aktor) Bim-Bom i w cyrku Tralabomba Jazz Band Jerzego Afanasjewa. Dwukrotnie, (bez powodzenia) starał się dostać do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej.

W latach 1963–1967 był solistą Czerwono-Czarnych. W 1967 roku Kossowski wyruszył na trzymiesięczną trasę koncertową do Związku Radzieckiego z zespołem Tajfuny. Koncertował także w Grecji, Czechosłowacji (1964), Niemczech (1965), Belgii, Szwecji, Stanach Zjednoczonych (1966).

Po powrocie do kraju do końca 1969 roku współpracował jako producent, kompozytor muzyki, aranżer i piosenkarz ze „Studiem Rytm” w Polskim Radio Warszawa. W tym czasie napisał muzykę do piosenek śpiewanych przez takich wykonawców jak: Edward Hulewicz i Heliosi, Kasia Sobczyk, Henryk Fabian, Jacek Lech, Elżbieta Żakowicz i zespół Wiślanie 69 („Gdy sam zostaniesz”, muzyka M. Kossowski, słowa Bogdan Loebl i Marek Gaszyński), Ala Eksztajn, Fryderyka Elkana, Filipinki, Maria Figiel, Halina Frąckowiak i Grupa ABC.

Najbardziej znane, przez niego zaśpiewane jego piosenki to: evergreen – „Wakacje z blondynką” (muzyka Juliusz Loranc, słowa Jonasz Kofta) oraz „Agatko pocałuj”, „Dwudziestolatki”, „Domowe strachy”, „Nie mówię żegnaj”, „Z Cyganami w świat”. Inne znane piosenki z jego repertuaru: „To ty, Mario”, „Kto mi to da”, „Augustyna”, „Szkolny bal”, „Wiatr od Klimczoka” (muzyka Zbigniew Bizoń, słowa Krzysztof Dzikowski).

Współpracował z takimi autorami tekstów jak np.: Jonasz Kofta, Bogdan Loebl, Marek Głogowski, Zbigniew Jerzyna i z zespołami: Czerwono-Czarni, Tajfuny, Warszawscy Stompersi, Zespół Zbyszka Namysłowskiego, Tralabomba Jazz Band, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie pod dyrekcją Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza i Piotra Figla.

Będąc w Stanach Zjednoczonych poznał dziewczynę, Amerykankę, z którą później korespondował. Przyjechała w 1967 roku do Polski. Pobrali się w Świnoujściu. Wyjechał do Stanów Zjednoczonych na stałe. Według jednych źródeł w październiku 1969 (Emilia Padoł), według innych na początku 1970 roku (Ryszard Wolański, Dariusz Michalski).

Osiedlił się na stałe w Nowym Jorku (początek 1970) i założył własną grupę instrumentalną, z którą występował w okolicznych klubach. W latach 80. XX wieku występował na stałe w Milford Plaza Hotel na Broadwayu^[4]. W 1983 zmienił nazwisko na Mike Cossi, przyjął też amerykańskie obywatelstwo^[4][5].

W 2012 roku przyjechał do Polski – wystąpił na jedynym koncercie w Grudziądzu, w trakcie święta swojego rodzinnego miasta^[6][7].

Pochowany na cmentarzu w Hamptons w stanie Nowy Jork^[8].