Twardzioszek białawoliliowy

Twardzioszek białawoliliowy (Marasmius wynneae Berk. & Broome) – gatunek grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)^[1].

Twardzioszek białawoliliowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	twardzioszkowate
Rodzaj	twardzioszek
Gatunek	twardzioszek białawoliliowy
Nazwa systematyczna
Marasmius wynneae Berk. & Broome Ann. Mag. nat. Hist., Ser. 3 3: 358 (1859)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmius, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Czasami opisywany jako Marasmius wynnei. Synonimów naukowych ma 15. Niektóre z nich^[2]:

• Agaricus globularis Weinm. 1835
• Chamaeceras carpathicus (Kalchbr.) Kuntze 1898
• Chamaeceras globularis (Fr.) Kuntze 1898
• Chamaeceras wynneae (Berk. & Broome) Kuntze 1898
• Collybia globularis (Weinm.) Sacc. 1887
• Marasmius archyropus var. suaveolens Rea 1905
• Marasmius carpathicus Kalchbr. 1875
• Marasmius globularis (Weinm.) Fr. 1872
• Marasmius globularis var. carpathicus (Kalchbr.) Costantin & L.M. Dufour 1901
• Marasmius suaveolens (Rea) Rea 1922

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako twardzioszek kulisty^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica przeważnie 1,5–5 cm. Jest bladoszary lub szarobrązowawy (czasami z fioletowawym odcieniem), higrofaniczny, w wilgotnym stanie nieco żłobkowany i prześwitujący, a w stanie suchym białawy^[4].

Blaszki

Brudnobiaławe, szarobiaławe lub fioletowoszare, z regularną tramą^[4]

Trzon

Czerwonobrązowy (jaśniejszy przy kapeluszu), kosmkowaty^[4].

Miąższ

O silnej woni, czasami lekko cyjanowodorowej^[4].

Występowanie i siedlisko

Opisano występowanie tego gatunku tylko w Europie. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony – od Hiszpanii po Półwysep Skandynawski^[5]. W Polsce jego rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane, nie jest jednak zagrożony wyginięciem. W piśmiennictwie naukowym opisano wiele jego stanowiska na terenie Polski^[3].

Rośnie w lasach liściastych, na ziemi wśród opadłych liści. Owocniki wytwarza od czerwca do listopada^[3].